و ابن قتيبه روايت كرده است كه : آن حضرت به امام حسن ( عليه السّلام ) گفت كه : از آن روز كه جدّت از دنيا رفته تا حال من هميشه مظلم بودم .
مخفى نماند كه آن چه اين مرد در مسأله امامت نوشته بود ، همين قدر بود كه مذكور شد با جواب آن ، و ديگر چيزى به غير از بيان هيئت صورت وشمائل عمر وعثمان چيزى نبود و ذكر آن فايده نداشت ، لهذا ما نيز كلام را ختم نموديم به حمد الهى ودرود بر روان حضرت رسالت پناهى ( صلّى اللَّه عليه و آله وسلّم ) و بر عترت طاهره او كه برگزيدگان حضرت بارى اند .
وقدتم ذلك في ليلة الرابعة من شهر شوال المكرم سنة 1192 اميد از جناب رب العزة آنكه اين عجاله باعث هدايت ناظران شود بمحمد و آله الطاهرين الاكرمين .
قد فرغ من تسويده المحتاج الى ربّه الغنى عبدالرحمن ابن ميرزا محمدالنراقى عفى اللّه عنهما في يوم الخميس منتصف شهر ربيع الاوّل من سنة سبع ومأتين بعد الف من الهجرة النبويّة عليه الصلاة و السلام و التحية . سنة 1207 < / لغة النص = فارسي >

186