بخش دوم / مراحل دعوت و پذيرندگان اسلام . . .
بعثت برانگيخته شدن پيامبر ، از سوى خداوند متعال جهت انجام رسالت و ابلاغ پيام الهى جهت تأمين سعادت دينى و دنيوى يكى از بزرگترين پديده‌هاى سعادت آفرين مى باشد و پيامبر اسلام يكى از اين پيام آوران سعادت و خوشبختى بود .
در سال 40 عام الفيل ( 610 ميلادى ) يك بار ديگر محمد ( صلى الله عليه وآله ) كه شبى را در غار حراء سپرى كرده بود هنگام بامداد فرشته اى از طرف خدا مأمور شد آياتى چند به عنوان طليعه و آغاز كتاب هدايت و سعادت ، براى امين قريش بخواند تا او را به كسوت نبوت ، مفتخر سازد و آن فرشته الهى ، جبرئيل امين و آن روز همان روز بعثت بود كه بنابر مشهور 27 ماه رجب مى باشد . ( 1 ) جاى ترديد نيست كه رو به رو شدن با فرشته آمادگى خاصى مى طلبد و تا روح شخص بزرگ و نيرومند نباشد تاب تحمل بار نبوت و ملاقات با فرشته را نخواهد داشت . " امين قريش " اين آمادگى را به وسيله عبادتهاى طولانى ، تفكرهاى ممتد و عنايات خاص الهى به دست آورده بود و به نقل بسيارى از سيره نويسان پيش از بعثت خوابها و رؤياهايى مى ديد ، كه مانند روز روشن داراى واقعيت بود . پس از مدتى لذت بخش ترين ساعات

1 . چنان كه در بالا گفته شد بنابر مشهور از نظر شيعه بعثت پيامبر اسلام در 27 ماه رجب بوده است ولى قرآن در چند مورد تصريح مى كند كه نزول قرآن بر پيامبر اسلام در ماه رمضان بوده است . بنابراين مى بايست بعثت در ماه رمضان بوده باشد ولى مى توان گفت هر دو زمان صحيح است . يعنى هم بعثت در 27 رجب باشد و هم نزول قرآن مجيد در ماه رمضان رخ دهد . توضيح اينكه اگر قرآن مى فرمايد ، آن را در ماه رمضان نازل كرديم منظور حقيقت و واقع قرآن است كه بر پيامبر نازل گرديد زيرا قرآن علاوه بر وجود تدريجى ، واقعيتى دارد كه خداى بزرگ پيامبر خود را از آن در شبى معين از شبهاى ماه رمضان آگاه ساخت . و يك وجه تدريجى دارد و آن آغاز نزول در روز بعثت بوده و تا پايان عمر آن حضرت به طور تدريجى ادامه داشت . ( براى توضيح بيشتر به تفسير الميزان تأليف علامه طباطبايى مراجعه شود ) .

59