درايت و تدبير در مورد نصب حجر اسود چوان قريش هنوز بيش از سى و پنج سال از عمرش نگذشته بود كه با اختلاف قريش رو به رو گرديد و فصل اين خصومت به دست با كفايت او خاتمه پذيرفت و اين حادثه مى رساند كه درايت او در چه حد والايى بوده و نيز نشان مى دهد كه شخصيت او تا چه حد مورد احترام و توجه بود و همگى به امانت و صداقت او اطمينان داشتند ، اين حادثه از آنجا رخ داد كه سيل مهيب و وحشتناكى از كوههاى بلند مكه به سوى خانه خدا سرازير گشت ، در نتيجه هيچ يك از خانه‌هاى شهر مكه حتى كعبه كه در دره قرار دارد از صدمه آن مصون نماند و شكافهاى فراوانى در آن پديد آمد ، قريش تصميم گرفتند خانه خدا را تعمير كنند ولى از خراب كردن آن ترس و بيم داشتند ، " وليدبن مغيره " نخستين كسى بود كلنگ به دست گرفت و دور كعبه را خراب كرد در حالى كه بيم و هراس سراسر وجود او را فرا گرفته بود ، مردم مكه در انتظار حادثه اى بودند ، ولى چون ديدند كه وليد بن مغيره مورد خشم بتها قرار نگرفت از اين جهت همگى در تخريب آن شركت كردند ، اتفاقا همان روز سفينه اى از مصر متعلق به يكى بازرگان رومى آمده بود و در نزديكى مكه در بندر جده در نتيجه طوفان شكست و قريش از جريان آگاه شدند ، چند نفر را به جده فرستادند تا تخته‌هاى كشتى را براى ساختمان كعبه بخرند و كارهاى نجارى را به يك نجار قبطى كه در مكه سكونت داشت ، واگذار نمودند .
ديوار كعبه به اندازه قامت يك انسان بالا آمد و وقت آن فرا رسيد كه حجر اسود را به جاى خود نصب كنند ، در اين هنگام اختلاف در ميان رؤساى قبايل افتاد و دو قبيله " بنى عبد الدار " و " بنى عدى " پيمان بستند كه نگذارند اين افتخار نصيب ديگران شود و براى تحكيم پيمان طبق سنت آن روز ظرفى را پر از خون كردند و دستهاى خود را در آن فرو بردند و در اثر اين پيش آمد كار بنايى پنج شبانه و روز تعطيل شد ، كار قريش به جاى باريكى رسيده بود و دسته‌هاى مختلفى از قريش در مسجد الحرام گرد آمده بودند و در انتظار حادثه خونينى بودند . بالأخره مرد سالخورده‌اى از قريش به نام " أمية بن مغيره مخزومى " رؤساى قريش را دور هم جمع كرد و پيشنهاد كرد : " نخستين كسى كه از طرف صفا وارد شود او را به حكميت بپذيرند " و همگى اين پيشنهاد را قبول كردند ، ناگهان

54