48 . بنابر نقل عامه بلال خودش به ابو بكر گفت : به جاى حضرت نماز بخوان نه از جانب پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) ، پس چرا دهلوى به پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) نسبت بى جا مىدهد ؟
دهلوى گويد : ( پيامبر ( صلى الله عليه وآله و سلم ) ) بلال را فرمود : اگر من نيايم ابو بكر را بگو كه با مردم نماز بگزارد ، چنانچه وقت عصر همين قسم واقع شد . ( 1 ) مؤلف ( رحمه الله ) مىفرمايد : روايت بخارى كه متضمن اين قصه است ، دلالت صريحه دارد بر آنكه امامت ابى بكر در اين نماز به اجازه جناب رسالت مآب ( صلى الله عليه وآله ) واقع نشده ، بلكه چون جناب رسالت مآب ( صلى الله عليه وآله ) تشريف نياورد ، بلال از طرف خود به ابو بكر گفت : كه آيا امامت مردم خواهى كرد ؟ ابو بكر در جواب گفت : آرى امامت مىكنم اگر تو بخواهى ، و اين است عبارت " صحيح بخارى " : عن سهل بن سعد : إن أُناسا من بني عمرو بن عوف كان بينهم شيء ، فخرج إليهم النبيّ [ ( صلى الله عليه وآله ) ] في أُناس من أصحابه ، يصلح بينهم فحضرت الصلاة ولم يأت النبيّ صلى الله عليه [ وآله ] وسلّم فأذّن بلال بالصلاة ، ولم يأت النبيّ صلى الله عليه [ وآله ] وسلّم فجاء إلى أبي بكر فقال : إن النبيّ [ ( صلى الله عليه وآله ) ] حبس ، وقد حضرت الصلاة ، فهل لك أن تؤمّ الناس ؟ فقال : نعم ، إن شئت ; فأقام الصلاة فتقدّم أبو بكر . ( 2 ) اگر پيامبر ( صلى الله عليه وآله ) امر فرموده بود ، بلال نمىگفت : فهل لك أن تؤمّ الناس ؟ بلكه مىگفت : حضرت فرموده كه تو امامت صلات كنى .
و ابو بكر نمىگفت : ( نعم إن شئت ) . ( 3 )

1 . تحفه اثنا عشريه : 267 ( طعن چهارم ابو بكر ) . 2 . صحيح البخارى 2 / 63 - 64 و 3 / 165 . 3 . براى اطلاع بيشتر مراجعه شود به تشييد المطاعن 1 / 325 - 326 .

95