سوم : آنكه اهل سنت به خيال باطل خود آيات قرآنيه را كه در مدح مهاجرين و انصار است ، آن را از قضاياى كليه عامه گيرند ، و به آن مقبول بودن و ممدوح بودن جميع ايشان را ثابت كنند ، و به آن وسيله ممدوحيت خلفاى ثلاثه و كمال فضيلت و جلالت قدرِ ايشان را نيز ثابت كنند .
و هرگاه فسق و فجور بلكه بى ايمانى بعضى از صحابه اثبات شود ، اين شبهه ايشان نيز باطل شود .
چهارم : آنكه متعصبين امويّه و مروانيه احاديثى بسيار در فضائل اصحاب روايت كنند كه از آن لازم مىآيد كه تصويب جميع صحابه بايد كرد و قدح و جرح در افعال ايشان نبايد نمود ، بلكه آن افعال را بايد حجت دانست ، و احدى از ايشان را بد نبايد گفت ; و هرگاه فسق و فجور و شنائع و قبائح ايشان به اثبات رسد ، بطلان اين احاديث واضح گردد . ( 1 ) مؤلف ( قدس سره ) پس از بيان مطاعن معاويه فرموده :
از ذكر مطاعن معاويه فقط فسق و بى ايمانى او ثابت نمىشود ، بلكه فسق و فجور و بى ايمانى جميع اصحابى كه اتباع او بودند - كه جماعتى بسيار بودند - نيز ثابت مىشود كه اصلا شنائع و كفريات او را انكار نمىكردند ، بلكه اوامر او را امتثال مىنمودند .
و نيز صدور محاربه و مخالفت جناب امير ( عليه السلام ) از اين جماعت - به هر وجهى كه باشد ! - يقينى است ، پس اگر صحابه پيش از آنها هم مخالفت جناب امير ( عليه السلام ) - و اجبار بر بيعت و غصب حقوق و غير آن - كرده باشند هيچ بعيد نباشد ؟ ! ( 2 )

1 . تشييد المطاعن 16 / 353 - 354 با تلخيص و تصرف . 2 . تشييد المطاعن 16 / 522 - 524 با تلخيص و تصرف .

235