بلكه از عجايب آن است كه خود دهلوى حكمِ بزار را - به عدم صحت اين حديث - در " بستان المحدّثين " نقل كرده و گفته : وأسماء بن الحكم مجهول . ( 1 ) و روايتِ ندانستن جناب امير ( عليه السلام ) موضع دفن رسول خدا ( صلى الله عليه وآله و سلم ) ، و رجوع به قول ابى بكر ، از روايات عامه است ، بر شيعه چسان حجت مىتواند شد ؟ !
با آنكه روايات اهل سنت هم تكذيب آن مىنمايد . ( 2 ) و اما خبر موالى صفيه ، پس حكم در آن همان است كه اميرالمؤمنين ( عليه السلام ) دعوى آن فرمود ، و سكوت آن حضرت نزد عمر دليل رجوع نيست . ( 3 ) كلام آخر آنكه به نظر مىرسد غرض دهلوى از به كار گرفتن اين روشها ارائه بحث عقيدتى يا حتى مناظره كلامى نيست ، او مىخواهد افراد خامى را كه اهل كنكاش و تحقيق نيستند فريب دهد و اسباب عداوت و دشمنى بين آنها و شيعه را فراهم نمايد تا از گرايش آنها به مكتب اهل بيت ( عليهم السلام ) جلوگيرى نمايد ، چنان كه خود در مقدمه به آن اشاره اى كرده است .

1 . به ترتيب مراجعه شود به : فواتح الرحموت بشرح مسلم الثبوت 2 / 134 ، ميزان الاعتدال 1 / 255 ، تهذيب التهذيب 1 / 234 - 235 ، جامع الاصول 13 / 81 ، معرّب بستان المحدّثين : 55 - 56 . 2 . رجوع شود به : مودة القربى المودة الرابعة عشر ، عنه ينابيع المودة 2 / 339 ، روضة الاحباب ، ورق : 175 ، مدارج النبوة 2 / 568 ، خلاصة الوفاء : 12 . 3 . مراجعه شود به التعجب كراجكى : 61 ، الشافى 2 / 36 - 37 و 4 / 160 - 161 ، 178 ، شرح ابن ابى الحديد 11 / 14 و 12 / 202 . براى اطلاع بيشتر مراجعه شود به تشييد المطاعن 3 / 356 - 371 .

162