چون كه مردى از أهل مدينه از كسانى كه نصرت [1] جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله كرده بودند كدو خورد لينتى در مزاج او هم رسيد ، به اين سبب عدول كرد از استنجاء به أحجار به استنجاء به آب ، در آن وقت آيه شريفه * ( إِنَّ الله يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ » ) * بر آن سرور أنام نازل شد .
پس جناب حضرت أمر به احضار آن شخص فرمودند ، آن شخص با خوف و اضطراب خدمت آن سرور أنام مشرف شد به گمان آن كه مذمتى درباره او نازل شده به جهت استنجاء نمودن به آب . جناب فخر أنام از او استفسار فرمودند : در اين روز عملى از تو صادر شده است ؟
عرض كرد : يا رسول اللَّه بلى استنجاء به آب كردم ، لكن باعث بر آن نبود مگر آن كه چون كه كدو خوردم لينتى در مزاج من هم رسيد ، ازاله نجاست به سنك نمىشد لهذا استنجاء به آب نمودم .
پس جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمودند : گوارا باد به تو كه جناب باري تعالى شأنه آيهء در تحسين عمل تو نازل فرموده ، آن آيه اين است * ( « إِنَّ الله يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ » ) * خداوند عالم دوست مىدارد توبه كاران را و دوست مىدارد كسانى را كه در صدد اين هستند كه خود را پاك كنند از كثافات .
ذكر توبه شايد به جهت اين باشد كه مردم راغب به آن شوند ، يا همان شخص از جملهء تائبين بوده باشد .
وجه دلالت حديث مذكور بر مدعى ظاهر است ، نظر به اينكه با جهل به اينكه استنجاء به آب مىتوان كرد يا نه ، استنجاء نمود به آب ، چون كه عمل او مطابق واقع شده بود محكوم به صحت شد با عدم علم او به حقيقت حال .

[1] الاولى أن يفسر الانصار بلفظها ، لان الانصار هم الذين هاجر اليهم النبى صلى اللَّه عليه و آله أعم من تحقق النصرة و عدمها - ا س د .

84