و ذيل حديث يعني « و ان ردت رد ما سواها » مذكور نيست . بنا بر اين معنى كه در حديث مذكور شد چندان خلاف ظاهر در آن نيست . يعنى : أعمال غير صلاة كه مستجمع شرايط قبول نيست به بركت صلاة مقبوله مقبول مىشود ، و مقتضاى مفهوم شرط اين است كه اگر صلاة قبول نمىشود آن أعمال نيز قبول نمىشود ، نظر به انتفاء شرايط قبول در آنها .
قريب به اين حديثى است كه شيخ برقي در كتاب محاسن در باب عقاب من تهاون بالصلاة [1] ، و شيخ صدوق در عقاب الاعمال ذكر فرموده‌اند به سند ضعيف هكذا : أول ما يسأل العبد اذا وقف بين يدي اللَّه عز و جل عن صلاته ، فان زكت صلاته [2] زكى سائر أعماله [3] ، و ان لم تزك صلاته لم تزك أعماله [4] .
يعني : بنده وقتى كه حاضر كرده شد در محل حساب ، أول سؤالى كه از او مىشود سؤال از نماز است ، اگر نماز صادره از او مرضى درگاه احديت جل شأنه گرديد جميع أعمال او مرضى مىشود ، نعوذ باللَّه سبحانه اگر نماز او مرضى بارگاه معبود متعال نشد هيچ عمل او مرضى نخواهد بود .
و مرحوم شيخ طوسى قدس اللَّه روحه الزكي در تهذيب به سند ديگر به اين نحو روايت فرموده از مقتداى ارباب معرفت و يقين جناب أمير المؤمنين عليه السلام كه آن سرور ابرار از سيد أخيار صلَّى اللَّه عليه و آله روايت فرموده‌اند : ان عمود الدين الصلاة ، و هي أول ما ينظر فيه من عمل ابن آدم ، فان صحت نظر في عمله ، و ان لم تصح لم ينظر في بقية عمله [5] .

[1] محاسن برقى ص 81 ، ح 10 .
[2] در محاسن : صلواته ، و در عقاب الاعمال : الصلاة .
[3] در محاسن و عقاب الاعمال در دو مورد : عمله .
[4] عقاب الاعمال ص 273 .
[5] تهذيب الاحكام 2 / 237 ، ح 5 .

8