دوم : آن است با پيراهن ارخالق [1] و قبا پوشيده است لكن زير جامه نپوشيده است ، در اين صورت هر گاه دو دست را داخل در زير همه نمايد باز بى اشكال مكروه است .
سوم : مثل ثانى است اما دو دست را داخل نمايد زير ارخالق و روى پيراهن دور نيست اين هم مكروه بوده باشد ، و مثل اين است هر گاه دو دست را زير قبا و روى ارخالق بگذارد .
چهارم : آن است كه پيراهن و زير جامه هر دو پوشيده باشد ، در اين صورت هر گاه دو دست را زير پيراهن داخل نمايد لكن بر روى زير جامه ، اگر در حال قرائت بوده باشد ظاهر اين است حكم به كراهت نمىتوان نمود ، نظر به تفصيلى كه از حديث موثق [2] ظاهر مىشود ، و اگر در حال ركوع بوده باشد اگر چه مقتضاى حديث مذكور باز انتفاء كراهت است ، لكن مقتضاى كلام أصحاب ثبوت كراهت است ، تفاوتى نيست در اين ما بين آن كه ارخالق و قباهم پوشيده باشد يا نه .
و بر جميع تقادير ظاهر اين است اين حكم در مثل عبا و پوستين و نحوهما ثابت نبوده باشد ، پس حكم به كراهت گذاشتن دستها در زير عبا و پوستين در جميع أحوال نماز ممكن نيست .
چهاردهم : نماز كردن است در جامه كسى كه متهم بوده باشد كه اجتناب از نجاست نمىكند .

[1] ارخالق : جامهء بلند كه لاى رويه و آستر آن پنبه دوخته باشند ، يك قسم نيم تنهء ضخيم كه در قديم مردان و زنان بر تن مىكردند ، و بيشتر از ترمه يا مخمل يا زرى دوخته مىشد ، در عهد زنديه متداول گرديد .
[2] وسائل الشيعه ج 3 / 313 ، 314 .

373