عكس اين نيز اتيان به سنت نموده خواهد بود ، پس نظر به آنچه مذكور شد امتثال به چند نحو حاصل مىشود :
أول : آن است كه آن طرف عمامه را از جانب يسار داخل زير ذقن نموده و بگرداند تا جانب يمين آن طرف عمامه را به دوش راست بيندازد .
دوم : آن است كه آن طرف را در جانب راست زير عمامه يا زير كلاه داخل نموده .
سوم : آن است كه طرف عمامه را بگرداند به همهء گردن از پيش و پشت تا آن كه به دوش اندازد ، يا در جانب چپ زير عمامه ، يا زير كلاه داخل نمايد .
چهارم : آن است كه ابتداء از جانب يمين نمايد زير ذقن داخل نموده ختم به يسار نمايد ، خواه به دوش چپ بيندازد يا در جانب چپ به زير عمامه يا زير كلاه داخل نمايد ، يا آن كه همان طرف عمامه را دور گردانيده ، و همهء گردن را از پيش و پس دور داده ختم به جانب يمين نمايد به نحوى كه در جانب يسار مذكور شد .
أحسن صور آن است كه طرف عمامه را از جانب يسار داخل زير ذقن نموده دور گردانيده تا به دوش راست بيندازد به نحوى كه آن طرف را به پشت بيندازد تا به آخر كتف يا پايينتر برسد .
مجملا از جمله مستحبات نماز كردن است در عمامه‌اى كه تحت الحنك داشته باشد . و ظاهر از شيخ صدوق آن است كه نماز كردن را با عمامه كه تحت الحنك نداشته باشد حرام مىداند . و قول به حرمت اگر چه ضعيف است لكن رعايت اين بسيار خوب است ، بلكه از اين جهت كه ظاهر از مثل چنين بزرگوارى قول به حرمت است رعايت آن دور نيست كه أحوط بوده باشد .
سوم : نماز كردن است با رداء است ، يعنى جامه‌اى كه به دوش اندازند

368