و ياء ساكنه ، تصريح نموده كه اين بر دو قسم است : يك قسم سفيد است ، و يك قسم سياه ، قسم سياه آن بدبو است موى و جلد او را استعمال نمىكنند .
و قسم سفيد آن نيكو و خوش بو است ، طبيعت آن قليل الحراره و كثير الرطوبه است ، و لباسى كه از آن به عمل مىآورند نافع أمزجه حاره است ، و همچنين نافع امزجه ايست كه صفرا بر آن غالب بوده باشد .
مجملا مقصود اين است كه سنجاب و حواصل اگر چه از حيوان غير مأكول اللحم است ، لكن ثوب معمول از جلد و و بر اينها در نماز جايز است ، اگر چه اجتناب أحوط است . و اما أجزاء ديگر اين دو حيوان مثل عظم و غيره چنانچه در خز مذكور شد ، پس استعمال آنها در نماز جايز نيست .
مطلب ثانى ( در استعمال اجزاء ميته است ) بدان كه ميته يا از مأكول اللحم است يا غير مأكول اللحم ، يا نجس العين است يا طاهر العين ، پس در اين سه مقام است :
مقام أول : در ميته از مأكول اللحم است . بدان كه أجزاء ميته مأكول اللحم يا جزيى است كه حيات در آن حلول ننموده ، مثل شعر و عظم و نحوهما ، يا جزيى است كه حيات در آن حلول نموده است . اگر أول بوده باشد ظاهر اين است كه استعمال آنها در صلاة و غير صلاة جايز بوده باشد ، خواه مويى بوده باشد كه قطع نموده باشند از ميته يا كنده شده باشد ، لكن در صورت ثانى موضعى كه اخراج شده از جلد بايد شسته [1] شود ، پس أجزاء آن ما لا تحله الحياة از ميته كه از مأكول اللحم بوده باشد ، استعمال آن در نماز موجب بطلان نمىشود ، مگر

[1] لزوم شستن مشكل است ، بلكه ظاهر عدم لزوم است - ا س د .

320