اى بندگان و كنيزان من در خانه هاى خود وضو ساختيد ، و روى آورديد به سوى خانه هاى من كه مساجد است ، و به خضوع و خشوع مشغول ذكر من شده‌ايد و معرفت به حقوق من هم رسانيديد ، و امورى كه بر شما واجب كرده بودم به عمل آورديد .
شاهد باش تو سخاييل و ساير ملايكه من ، كه من از اين بندگان خود راضى شدم .
پس سخاييل در هر شب بعد از نماز عشا سه مرتبه ندا مىكند ، كه اى فرقه ملايكه بشارت باد شما را كه حق تعالى جل شأنه آمرزيد مصلين از موحدين را .
پس باقى نمىماند ملايكه در هفت آسمان مگر اينكه استغفار مىكنند از براى مصلين ، و دعا مىكنند از براى آنها بر اينكه موفق شوند پيوسته بر طاعت و عبادت خداوند عالم جل شأنه [1] .
اى عزيز من نمازى كه اين همه شرافت و فضيلت به جهت او ثابت است ، و أفضل از همه عبادات ، بلكه موقوف عليه قبول كافه طاعات است ، مشخص است كه محض راست شدن و كج شدن و افتادن نيست .
چنانچه در حديث صحيح وارد شده است كه جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله در مسجد تشريف داشتند مردى داخل در مسجد شد شروع در نماز كرد ، پس تمام نكرد ركوع و سجود نماز را ، فقال صلَّى اللَّه عليه و آله : نقر كنقر الغراب لئن مات هذا و هكذا صلاته ليموتن على غير ديني [2] .
يعنى : ركوع و سجود كه اين شخص مىكند ركوع و سجود مطلوب در نماز نيست ، بلكه سر بر زمين زدن است مثل سر بر زمين زدن غراب به جهت

[1] مجالس شيخ صدوق ص 60 - 61 .
[2] فروع كافى ج 3 / 268 ، ح 6 .

28