آن وقت جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله تشريف مىبرند در مقام مناجات با قاضى الحاجات ، مىروند به سجود و در سجده خداوند عالم را ذكر خواهد نمود به ثنايى كه أحدى به مثل آن ثنا خدا را ذكر ننموده باشد ، خطاب مىرسد از جانب رب العزه كه يا محمد سر را از سجده بردار و هر سؤال كه خواهى بكن كه به اجابت مقرون است .
در آن وقت سؤالى كه از آن حضرت صادر مىشود اين است كه اى پروردگار عالم حكم خود را جارى فرمودى در أشقياى از امت من ، شفاعت مرا دربارهء آنها به درجه قبول مشرف گردان ، خطاب مىرسد كه اى حبيب من شفاعت تو مقبول است برو در آنجا كه امتان تو معذباند ، بيرون بياور هر كس كه گفته باشد « لا إله الا اللَّه محمد رسول اللَّه » پس روانه مىشود جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله به آن سمت ، وقتى كه نظر مالك به جمال با كمال سعادت شمس فلك رسالت مىافتد بر مىخيزد به جهت تعظيم آن حضرت .
پس جناب رسول خدا مىفرمايد : اى مالك أشقياى امت من حال آنها چه نحو است ؟ مالك عرض مىكند : چه بسيار بد است حال آنها و ضيق است مكان آنها .
حضرت مىفرمايد : در جهنم را باز كن و حجاب را بردار ، بعد از آن كه نظر عصاة از امت به جمال با كمال شمس فلك رسالت مىافتد ، قاطبهء آنها يك باره به تضرع و ابتهال فرياد و ناله مىكنند ، كه يا محمد ما از امتان توايم ، آتش پوست و گوشت بدن ما را سوزانيد ، آن وقت جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله همهء آنها را از آتش بيرون مىآورد در حالتى كه بدن همه آنها زقال شده باشد .
حضرت اينها را با خود مىبرند بسوى نهرى كه در بهشت است ، اسم آن

269