مالك مىگويد : قسم مىدهم تو را به خداوند عالم جل شأنه كه بگير ايشان را آن وقت آتش مىگيرد آنها را پس مىگويند * ( « بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ » ) * آتش جدا مىشود از آنها ، باز خطاب مىكند به آتش كه بگير اينها را ، آتش مىگويد :
چگونه بگيرم كسانى را كه ذكر اسم خداوند عالم مىنمايند .
باز مالك مىگويد : كه بگير اينها را ، آتش مىگويد : كه تو مامورى از جانب پروردگار عالم كه به من امر نمايى كه اينها را بگيرم ؟ مالك مىگويد :
بلى به اين نحو مأمورم از جانب پروردگار عالم ، آن وقت آتش مىگيرد آنها را به اختلاف شقاوت آنها ، بعضى را مىگيرد تا قدمين ، و بعضى را مىگيرد تا زانوها ، و بعضى را مىگيرد تا به كمر ، و بعضى را مىگيرد تا به گردن .
بعد از آن آتش ميل مىكند بسوى روهاى آنها ، مالك مىگويد : نسوزان روهاى آنها را كه بسيار سجده كرده‌اند از براى خدا ، و نسوزان قلوب اينها را كه بسيار متحمل عطش و تشنگى شده‌اند در ماه مبارك رمضان ، به همين حالت معذب خواهند بود تا آن قدر كه مشيت الهى قرار گرفته باشد ، و ندا مىكنند يا أرحم الراحمين يا حنان يا منان .
بعد از آن كه خداوند عالم حكم خود را به اين نحو جارى به آنها فرمود مىفرمايد به جبرييل : اى جبرييل چه كار كرده‌اند گناهكاران از امت محمد صلَّى اللَّه عليه و آله ؟
عرض مىكند : چه بسيار بد است حال آنها ، و چه بسيار تنگ است مكان آنها ، سوزانيده است آتش بدنهاى آنها را ، و خورده است گوشتهاى آنها را ، و باقى مانده است قلوب و روهاى آنها ، نور ايمان در قلوب آنها باقى است .
بعد از رخصت از رب جليل امر مىنمايد به مالك كه حجاب از روى آنها بردارد تا به بيند حال آنها به كجا رسيده . پس امر مىنمايد مالك ملايكه را كه حجاب را بردارند ، بعد از آن كه نظر آنها به جبرييل مىافتد و ملاحظه حسن

267