تذكر غريبى است در حق ما عاصيان بىخبران .
نقل شده از أنس بن مالك كه يكى از صحابه جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله بود ، حديثى كه حاصل مضمون آن اين است : كه حضرت جبرييل امين نازل شد بر سيد المرسلين صلَّى اللَّه عليه و آله در وقتى كه متعارف نبود در مثل آن وقت بر آن سرور نازل شود ، وارد شد در حالتى كه آثار حزن و ملال از آن امين حضرت ذو الجلال ظاهر مىشد ، آن سرور عالم از سبب تغير و الم استفسار فرمودند ، به عرض آن سرور رسانيد كه لايق و سزاوار نيست كسى كه عالم به جهنم و متذكر از شدت عذاب آن بوده باشد آثار سرور و شادى از آن ظاهر شود .
جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرمودند : اى جبرييل پاره‌اى از وصف جهنم را بيان نما ، جبرييل گفت : يا محمد خداوند عالم بعد از آن كه جهنم را خلق فرمود ، امر فرمود افروختند [1] بر آن هزار سال تا سرخ شد ، بعد از آن افروختند بر آن هزار سال ديگر تا سفيد شد ، بعد از آن افروختند بر آن هزار سال ديگر تا سياه شد و حال به همان حالت سياهى و ظلمت باقى است .
قسم به كسى كه شما را مبعوث به حق فرموده هر گاه ثوبى از ثياب أهل جهنم را معلق شود ما بين آسمان و زمين هر آينه قاطبهء اهل زمين هلاك مىشوند از شدت عفونت آن ، و قسم به عزت و عظمت كسى كه شما را به رسالت مبعوث فرموده هر گاه قليلى از زنجيرهايى كه خداوند عالم مقرر فرموده و در قرآن ذكر فرموده گذارده شود بر كوههاى عالم هر آينه كوهها آب مىشوند از شدت حرارت آن تا هفت طبقه زمين ، و قسم به جلالت كسى كه شما را به نبوت مبعوث فرموده اگر مردى در مغرب معذب شود به عذاب جهنم ، هر آينه مىسوزد كسانى كه در مشرق هستند از شدت عذاب آن مغربى ، و آتش جهنم آتشى است كه حرارت آن شديد

[1] مناسب آن است دميدند بر آن ، يا افروختند آن را نه افروختند بر آن - ا س د .

262