مخفى نماند اين غايت مرتبه مدح و غايت مرتبه فضيلت و كمال است .
مناسب در اين مقام ختم كلام است به ايراد حديثى كه رئيس المحدثين شيخ صدوق قدس اللَّه تعالى روحه در مجالس روايت فرموده ، حاصل معنى آن حديث شريف آن است كه ابن عباس ، مشهور اسم او عبد اللَّه است .
مرحوم علامه در كتاب خلاصه ذكره فرموده ايشان را با كمال تعظيم و احترام فرمود : حال اين شخص در جلالت و بزرگى و اخلاص به خدمت جناب أمير المؤمنين عليه السّلام مشهورتر از اين است كه محتاج به بيان باشد [1] .
مجملا همين ابن عباس روايت نموده از فخر كاينات صلَّى اللَّه عليه و آله كه فرموده‌اند :
خداوند عالم را ملكى است اسم او سخاييل ، عادت او اين است كه اخذ بروات مىكند از خلاق آسمان و زمين جل شأنه وقت هر نمازى از براى مصلين .
پس وقتى كه صبح كردند مؤمنين و ايستادند مشغول وضو شدند بعد از آن اتيان به نماز صبح نمودند ، آن ملك برات مىگيرد از خداوند عالم جل شأنه از براى نماز گذارندگان .
مكتوب در آن برات اين است : أنا اللَّه الباقي منم خداوند عالم كه فنايى براى من نيست ، اى بندگان من و اى كنيزان من ، در پناه خود گردانيدم شما را ، و در حفظ خود گردانيدم شماها را ، قسم به عزت و جلال خود خوار و ذليل نخواهم كرد شما را ، و معاصى شماها آمرزيده مىشود تا ظهر .
بعد از آنكه وقت نماز ظهر داخل شد ، پس ايستادند مؤمنين و اتيان به وضو و نماز ظهر نمودند همان ملك مىگيرد از خداوند عالم جل شأنه برات دوم را .
نوشته شده است در آن برات : أنا اللَّه القادر ، منم خداوند عالم كه قدرت من محيط به همه چيز است ، اى بندگان و كنيزان من آمرزيدم همه گناهان شما

[1] خلاصة الاقوال علامه حلى ص 103 .

26