ميدان بيان اين مطالب جولان داده ، شايد اطلاع بر آن موجب تنبيه ما غافلان و باعث تيقظ أرباب عصيان شود .
بدان كه مناسب در اين مقام آن است كه ختم كلام شود در اين مباحث به ذكر دو مسأله :
مسأله أول : بدان كه در كتب معتبره شيعه و سنى أحاديث مستفيضه وارد شده است در بيان آن كه در هر شب از شبهاى سنه يك ساعتى هست كه هر بنده از بندگان خداوند عالم جل شأنه در آن ساعت هر گاه حاجتى از قاضى الحاجات بخواهد البته به اجابت مىرسد ، و در أحاديث معتبره از ائمه صلوات اللَّه و سلامه عليهم بيان اين ساعت شده ، و فرموده‌اند : اين در ثلث أول از نصف ثانى شب است . و به عبارت اخرى اين ساعت در سدس رابع از شب است . و به عبارت ثالثه أخص از اوليين اين در آخر ثلث ثانى شب است ، كه آخر آن متصل است به أول ثلث آخر شب .
و در وقتى كه آفتاب در رأس سرطان است در آفاق مايله شب در آن وقت در غايت كوتاهى است ، مقدار شب در اين وقت بنا بر آنچه در محل خود ذكر كرده‌اند در أواخر اقليم ثالث ده ساعت و ربع ساعت است ، و همچنين مقدار شب در أواخر اقليم ثالث و أوايل اقليم رابع نه ساعت و سه ربع ساعت است ، و اين مقدار از غروب شمس است تا طلوع شمس .
و ظاهر اين است شبى كه در كلام ائمه ما عليهم السّلام ذكر شده مراد از آن از غروب شمس است تا طلوع فجر ، پس ما بين طلوع فجر تا طلوع شمس از اين مقدار بايد كم شود ، و آن به اختلاف آفاق مختلف مىشود ، و قدر متيقن امتداد در اقليم ثالث مثل اصفهان و أمثال آن در فرض مذكور يك ساعت و چهل دقيقه است تقريبا ، و بعد از انتقاص اين مقدار از نه ساعت و چهل و پنج دقيقه باقى

254