تمنايى كه مىكند ، و ايمن مىسازيم او را از هر چه خائف از آن است [1] .
ظاهر اين است كه اين اشاره بوده باشد به تفسير * ( « غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ » ) * .
و أيضا در تفسير مذكور روايت شده از جناب حضرت أمير المؤمنين عليه السّلام كه جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله فرموده كه خداوند عالم جل شأنه فرمود به من : يا محمد و لقد آتيناك سبعا من المثاني و القرآن العظيم [2] .
في التفسير المذكور نقلا عن الامام عليه السّلام أنه تعالى أفرد الامتنان بفاتحة الكتاب ، و جعلها بازاء القرآن العظيم [3] .
مقصود از اين كلام تنبيه بر كمال مدح و فضيلت فاتحة الكتاب است به آنكه فاتحه جزء قرآن است ، و خلاق عالم جل شأنه در مقام امتنان به فخر كاينات صلَّى اللَّه عليه و آله سبع المثانى - كه مراد سوره مباركه حمد است - ذكر فرموده .
بعد از آن ذكر فرموده القرآن العظيم ، مراد از اين ما عداى سوره مباركه حمد است ، كه حمد را در مقابل كل قرآن در مقام امتنان ذكر فرموده ، اين دلالت مىكند بر كمال مدح اين سوره مباركه .
و أيضا حكايت شده در تفسير عياشى از جناب رسول خدا صلَّى اللَّه عليه و آله كه فرموده :
فاتحة الكتاب أفضل سور قرآنيه است [4] .
بدان كه در وجه اين سوره مباركه بفاتحة الكتاب چند وجه گفته شده است :
أول : آن است كه فاتحة الكتاب مىگويند به جهت آنكه أول سوره قرآنيه است به حسب ترتيب سوره در مصاحف . بنابر آنكه بعضى ادعا كرده اند

[1] تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام ص 59 .
[2] تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام ص 29 .
[3] تفسير امام حسن عسكرى عليه السلام ص 29 .
[4] تفسير عياشى ج 1 / 20 ح 9 .

23