آخر مثل فضيلت آخرت است بر دنيا [1] . و اين مدحى است فوق جميع محامد و حسنى است بالاتر از جميع محاسن ، محروم ساختن انسان خود را از اين سعادت عظمى در صورت انتفاء عذر ستمى است شديد و خسارتى است عظيم .
و چون كه محافظت صلوات در اوقات فضيلت آنها موقوف به معرفت وقت فضيلت مىباشد ، و معرفت فضيلت در غير ظهرين به نحوى كه مذكور شد چندان صعوبتى ندارد . و اما در ظهرين معرفت آن از راهى كه مذكور شد صعوبتى داشت ، لهذا مناسب دانست در تحديد وقت فضيلت اين دو نماز اشاره نمايد به نحوى كه أظهر از اين بوده باشد .
پس مىگوييم : مذكور در بحار [2] و غيره آن است وقتى كه آفتاب در أول جدى بوده باشد كه شمس در آن وقت در غايت انحطاط است ظل حادث به مثل شاخص مىرسد در دو ساعت و چهل و دو دقيقه ، يعنى در اين وقت وقت فضيلت نماز ظهر ممتد است به قدر دو ساعت و چهل و دو دقيقه ، و ظل حادث در اين وقت معادل دو مثل شاخص مىشود در سه ساعت و بيست و دو دقيقه . و همچنين ظل حادث در وسط جدى معادل مثل شاخص مىرسد در دو ساعت و چهل و چهار دقيقه ، و دو مثل شاخص مىشود در سه ساعت و بيست و پنج دقيقه .
در آخر جدى كه متصل به أول دلو است ، ظل حادث به مثل شاخص مىرسد در دو ساعت و چهل و نه دقيقه ، و به دو مثل شاخص مىرسد در سه ساعت و سى و دو دقيقه . و در وسط دلو معادل مثل شاخص مىشود در دو ساعت و پنجاه و نه دقيقه ، و معادل دو مثل شاخص مىشود در سه ساعت و چهل و سه دقيقه .
و در آخر دلو كه متصل به أول حوت است معادل مثل شاخص مىشود در

[1] فروع كافى ج 3 / 274 ح 6 .
[2] بحار الانوار ج 82 / 367 .

174