" پيش از آن كه حسين ( ع ) به سوى عراق حركت كند ما او را ديدار كرديم و از سستى مردم كوفه آگاه نموديم و به او گفتيم : " قلوب مردم كوفه با تو ، ولى شمشيرهاى آنان براى كشتن تو آماده است . " حسين ( ع ) با دست خود به جانب آسمان اشاره كرد .
درهاى آسمان گشوده شد و فرشتگان بسيارى كه شمار آنان را جز خداوند كسى نمىدانست نازل شدند . سپس فرمود اگر تقدير خداوند نبود كه بدن من به زمين كربلا نزديك شود و اگر ترس آن را نداشتم كه اجر و مزدم از بين رود ، با اين لشكر نيرومند با آنان مىجنگيدم ، و ليكن يقين دارم جايگاه كشته شدن من و تمام اصحابم - بجز فرزندم على - در آن سرزمين خواهد بود . " معمر بن مثنى در كتاب " مقتل الحسين " روايت نموده است كه چون روز ترويه ( روز هشتم ذيحجه ) رسيد ، عمر بن سعد ابى وقاص ، با لشكر انبوهى وارد مكه شد و از طرف يزيد مأمور بود كه اگر توانست حسين ( ع ) را بكشد و اگر بناى جنگ شد ، با او بجنگد ، ولى حسين ( ع ) همان روز از مكه خارج شد . [1] از حضرت امام جعفر صادق ( ع ) روايت شده است كه محمد بن حنفيه در شبى كه آن حضرت مىخواست صبح آن شب از مكه خارج شود ، خدمت حسين آمد وگفت :
" برادر جان ! شما مىدانيد كه مردم كوفه با پدر و برادرت مكر كردند و من مىترسم كه با تو نيز چنين كنند . اگر صلاح بدانى در مكه بمان ، زيرا تو عزيزترين و ارجمندترين افراد امت هستى . " فرمود : " مىترسم يزيد بن معاويه به طور ناگهانى مرا در حرم خداوند به قتل برساند و به اين خاطر ، هتك حرمت خانه خدا شود . " محمد بن حنفيه گفت : " اگر از اين امر بيمناكى به سوى يمن برو ، زيرا در آنجا محترم

[1] طبرى در " تاريخ الامم والملوك " ج 3 ، ص 369 مىنويسد : " وقتى حسين ( ع ) با همراهان خود از دروازه مكه خارج مىشد . مأمورين عمرو بن سعيد بن عاص كه تحت فرماندهى يحيى بن سعيد بودند راه را بر آن حضرت بستند و گفتند : " كجا مىروى ؟ به مكه برگرد . " حسين ( ع ) از بازگشت به مكه امتناع ورزيد . بين مأمورين و ياران آن حضرت زد و خوردهايى با تازيانه روى داد ولى تلاش مأمورين به جايى نرسيد و حسين ( ع ) با عزم راسخ به راه خود ادامه داد . مأمورين گفتند : " اى حسين ! آيا از خدا نمىترسى كه از جمع مسلمانان جدا مىشوى و ميان امت تفرقه مىافكنى ؟ " حسين ( ع ) در جواب آنها اين آيه شريفه را قرائت نمود : * ( لى عملي ولكم عملكم انتم بريئون مما أعمل وأنا برئ مما تعملون . ) *

83