< فهرس الموضوعات > عزيمت حسين ( ع ) به سوى عراق < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > گفتار طبرى < / فهرس الموضوعات > عزيمت حسين ( ع ) به سوى عراق حسين ( ع ) روز سه شنبه ، سوم ذيحجه و به قولى روز چهارشنبه ، هشتم ذيحجه سال 60 هجرى ، پيش از آن كه از شهادت مسلم مطلع شود از مكه خارج شد ، زيرا حسين ( ع ) روزى از مكه بيرون آمد كه در همان روز مسلم به شهادت رسيده بود .
روايت شده است كه چون حسين ( ع ) تصميم گرفت به سوى عراق برود ، مقابل جمعيت ايستاد و پس از حمد خداوند متعال و درود بر رسول خدا ( ص ) خطبه اى به اين مضمون ايراد فرمود :
" مرگ بر فرزندان آدم حك شده است ، چون جاى گردنبند بر گردن دختران جوان . من مشتاق ديدن پيشينيان خويشم ، مانند اشتياقى كه يعقوب به ديدار يوسف داشت .
سرزمينى براى كشته شدن من انتخاب شده است كه به آن خواهم رسيد وگويا مىبينم كه اعضاى بدنم را گرگهاى بيابان ، در زمينى بين نواويس و كربلا پاره پاره مىكنند تا شكمهاى گرسنه خود را سير گردانند و انبانهاى خالى خويش را پر كنند .
آرى ! از سرنوشت نمىتوان گريخت . آنچه خداوند به آن خشنود است ، ما اهل بيت هم خشنوديم و بر بلياتى كه از جانب خدا باشد صبر مىكنيم و مىدانيم او مزد صابرين را به ما اعطا مىكند . ما كه پاره تن پيغمبر خدا هستيم از او جدايى نداريم و در بهشت با او خواهيم بود . بدين گونه رسول خدا خشنود خواهد شد و به وعده اى كه خداوند به رسولش داده وفا مىشود . هر كس براى جانبازى در راه ما آماده است و از شهادت و ملاقات خداوند خشنود مىشود با ما بيايد ، زيرا به يارى خدا - انشاء الله - بامدادان از مكه خارج مىشويم . " گفتار طبرى ابو جعفر محمد بن جرير طبرى امامى در كتاب " دلائل الامامة " از ابو محمد سفيان بن وكيع ، از پدرش وكيع و او از " أعمش " روايت مىكند كه : ابو محمد واقدى و زرارة بن خلج گفتند :

81