مسلم نامه را گرفت و به كوفه آمد . اهل كوفه از نامه حسين ( ع ) و آمدن مسلم شاد شدند و او را در خانه مختار بن ابى عبيده ثقفى جاى دادند . شيعيان به ديدن مسلم مىآمدند و هر دسته اى كه وارد مىشدند ، مسلم نامه حسين ( ع ) را مىخواند . اشك شوق از ديدگان آنان جارى مىشد و بيعت مىكردند ، تا اين كه هجده هزار نفر با او بيعت نمودند .
ابن زياد فرماندار كوفه شد عبد الله بن مسلم باهلى و عمارة بن وليد وعمر بن سعد نامه اى به يزيد نوشتند و ورود مسلم را گوشزد نمودند و درخواست كردند كه نعمان بشير [1] را از كوفه معزول نمايد و ديگرى را والى كوفه سازد .
يزيد به عبيدالله بن زياد كه در آن هنگام والى بصره بود ، نامه اى نوشت و ولايت كوفه را علاوه بر بصره به او واگذار كرد و جريان كار مسلم و حسين ( ع ) را در آن نامه درج نمود و دستور اكيد داد كه مسلم را دستگير كند و به قتل برساند . ابن زياد پس از خواندن نامه ، آماده رفتن به كوفه شد . از سوى ديگر ، حسين ( ع ) به جمعى از بزرگان بصره از قبيل يزيد بن مسعود نهشلى و منذر بن جارود عبدى نامه اى نوشته بود و در آن نامه ، ايشان را به يارى و لزوم اطاعت از اوامر خود دعوت كرده و آن را توسط غلام خود سليمان - كه كنيه او أبو رزين بود - به سوى آنها فرستاده بود .
يزيد بن مسعود ، قبيله هاى بنى تميم وبنى حنظله وبنى سعد را جمع كرد و آنان را مخاطب ساخته ، گفت : " اى بنى تميم ! مقام من و حسب من در ميان شما چگونه است ؟ " گفتند : " به خدا قسم بسيار مقام نيكو و ارجمندى دارى و قوام طايفه به وجود تو و بزرگترين افتخار مخصوص توست . از همه افراد شريفتر و بر همه مقدم هستى . " گفت : " من شما را اينجا خوانده ام كه با شما مشورت كنم و از شما كمك بگيرم . "

[1] نعمان بن بشير : نخستين مولودى بود كه بعد از هجرت رسول اكرم ( ص ) به مدينه ، در ميان انصار به دنيا آمد ، همان گونه كه عبد الله بن زبير نخستين مولود از مهاجرين بود . پدرش بشير بن سعد ، نخستين فرد انصارى بود كه در ماجراى سقيفه با ابى بكر بيعت كرد .

57