پس از آن سپاهيان با سرعت تمام براى غارت اموال فرزندان پيغمبر ونور ديدگان فاطمه زهرا ( س ) به سوى خيمه ها رفتند ، به طورى كه چادر از سر زنها مىربودند . دختران پيغمبر از خيام حرم ، بيرون آمدند و صدا به گريه بلند نمودند و در فراق حاميان و سرپرستان خود ندبه كردند .
حميد بن مسلم روايت مىكند : زنى از طايفه بنى بكر بن وائل با شوهرش در سپاه عمر بن سعد بود ، چون ديد لشكر به زنها و خيمه هاى حسين ( ع ) حمله كرده اند و به غارت مشغولند ، شمشيرى به دست گرفت و به سوى خيمه ها آمد وگفت : " اى طايفه بكر بن وائل آيا از غيرت و مردانگى است كه شما حضور داشته باشيد و لباسهاى دختران پيغمبر را غارت كنند ؟ " سپس شمشيرى بدست گرفت و فرياد زد : " لا حكم الا لله يا لثارات رسول الله " سپس شوهر آن زن آمد و دست او را گرفت و به خيمه ها برگردانيد .
راوى مىگويد : پس از غارت خيمه ها ، آنها را آتش زدند و خواتين مكرمات ، با سر و پاى برهنه ، در حالى كه لباسهاى ايشان را ربوده بودند ، از خيمه ها بيرون ريختند و صدا به شيون و گريه بلند نمودند و در حالى كه با خوارى به اسيرى مىرفتند ، به لشكريان كوفه مىگفتند : " شما را به حق خداوند قسم مىدهيم كه ما را بر كشته حسين ( ع ) عبور دهيد . " چون به قتلگاه رسيدند و نگاهشان به كشتگان افتاد ، فرياد كشيدند و سيلى به سر و صورت خويش زدند .
زينب ( س ) و نعش برادر راوى مىگويد : به خدا قسم هرگز فراموش نمىكنم زينب دختر على ( ع ) را كه بر برادرش حسين ( ع ) ندبه و ناله مىكرد و با صداى اندوهناك و دلى پر غم فرياد مىزد :
" اى محمد ! اى جد بزرگوار كه درود فرشتگان همواره بر تو باد ! اين حسين توست كه در خون خود غلتان است و اعضايش از يكديگر جدا شده است و اينان دختران تو هستند كه اسير شده اند . از اين ستمها به خداوند و به محمد مصطفى ( ص ) و به على مرتضى ( ع ) و به فاطمه ( س ) و به حمزه سيد الشهداء شكايت مىكنم .

159