" من هيچ اصحابى را شايسته تر از اصحاب خود ، و هيچ اهل بيتى را نيكوتر و برتر از اهل بيت خويش ، نمىدانم . خداوند همه شما را جزاى خير دهد . اينك شب است و تاريكى آن ، شما را در آغوش گرفته است . شما هم آن را براى خود مانند شتر راهوارى قرار دهيد . هر يك از شما يكى از فرزندان اهل بيت مرا بگيريد و در اين تاريكى شب پراكنده شويد و مرا با اين لشكر به حال خود بگذاريد . زيرا آنان به جز من شخص ديگرى را نمىخواهند . " برادران امام و فرزندان حسين ( ع ) و پسران عبد الله بن جعفر گفتند : " براى چه تو را بگذاريم و برويم ؟ آيا براى اين كه بعد از تو زنده بمانيم ؟ خدا هرگز چنين روزى را قسمت ما نكند . " اين سخن را نخست عباس بن على ( ع ) گفت و سايرين او را متابعت كردند .
سپس حسين ( ع ) به سوى فرزندان عقيل نگريست و به آنان فرمود : " شهادت مسلم از طرف شما كافى است . من به شما اذن دادم كه برويد . " و از طريق ديگر روايت شده است كه در آن هنگام برادران و تمام اهل بيت حسين ( ع ) سخن آغاز نمودند و گفتند : " اى پسر پيغمبر ! مردم به ما چه مىگويند و ما به آنان چه جوابى بدهيم ؟ آيا بگوييم كه مولا و پيشوا و پسر پيغمبر خود را تنها گذاشتيم و در يارى او تيرى به سوى دشمن پرتاب نكرديم و نيزه اى را به كار نگرفتيم و شمشيرى نزديم ؟ نه ، به خدا قسم ، از تو دور نمىشويم و با جان خود تو را نگهدارى مىكنيم تا در راه تو كشته شويم و مانند تو به شهادت نايل گرديم . خداوند چهره زندگى را بعد از تو زشت گرداند ! " سپس مسلم بن عوسجه [1] برخاست وگفت : " اى پسر پيغمبر ! آيا ما تو را تنها

[1] مسلم بن عوسجه اسدى ، از قهرمانان عرب در صدر اسلام است . از اصحاب امام حسين ( ع ) ، اول كسى كه پس از نخستين حمله به شهادت رسيد ، او بود . او از صحابه اى بود كه محضر پيغمبر اسلام ( ص ) را درك كرده بود . در كوفه براى امام حسين ( ع ) بيعت گرفت . در برخى از منابع گفته شده است : او در فتح آذربايجان با لشكر مسلمانان همراه بود و رشادتها از خود نشان داد . ( مترجم )

117