از سخنان امام رضا عليه السّلام [1] ( 98 ) 1 - هر كس خداوند را به آفريده اش تشبيه كند ، مشرك و هر كس چيزى را به خداوند نسبت دهد كه از آن نهى كرده ، كافر است .
( 99 ) 2 - آن كه كار را از راهش بجويد نمىلغزد و اگر هم بلغزد راه چاره دارد .
( 100 ) 3 - آن كه پيمان بشكند ، از پيشامد ناگوار ايمن نماند و آن كه سركشى پيشه كند از كيفر زودرس نرهد .
( 101 ) 4 - انس ( بيش از حدّ ) هيبت را مىبرد .
( 102 ) 5 - گدايى ( يا بينوايى ) كليد سختى است .

[1] . حضرت على بن موسى الرضا عليهما السّلام در روز يازدهم ذى قعده سال 148 هجرى در مدينه به دنيا آمد و در آخر صفر سال 203 هجرى در طوس ، به سنّ 55 سالگى وفات نمود و در مشهد مقدّس به خاك سپرده شد . پدر بزرگوارش ، امام موسى بن جعفر عليهما السّلام ، مادرش ، نجمه و فرزندش ، محمّد نام داشت . لقب آن حضرت ، رضا و كنيهء ايشان ، ابو الحسن مىباشد . دورهء امامت حضرت 20 سال بود كه نيمى از آن در زمان خلافت هارون الرشيد و نيم ديگر در حكومت امين و مأمون واقع شد . مأمون از حضرت دعوت نمود به مرو بيايد و بر اين دعوت اصرار ورزيد تا آنكه در سال 200 هجرى ، حضرت رضا مدينه را به مقصد مرو ترك كرد و در سال 201 هجرى ولايتعهدى مشروط مأمون را به اجبار پذيرفت . حضرت در اين دوره دانشمندان ملل و اديان ديگر را با مناظرات علمى ، به اسلام و تشيع متوجه كرد و با به جانهادن ميراثى گرانقدر ، بر غناى فرهنگ دينى افزود . بخشى از كلمات گهربار ايشان در مجموعه هايى مستقل مانند عيون اخبار الرضا و صحيفة الرضا گردآورى شده است .

36