از سخنان امام على بن ابى طالب عليه السّلام [1] ( 18 ) 1 - عفو كردن گناهكارى سزاست كه به گناهش اقرار دارد ، نه آن كه اصرار دارد .
( 19 ) 2 - مبادا برادرت در گسيختن پيوند با تو ، از تو در پيوستن آن قويتر باشد و نكند كه بر بدى كردن ( به تو ) ، از نيكى كردن ( تو به او ) نيرومندتر باشد .
( 20 ) 3 - چه زشت است فروتنى هنگام نياز و درشتى هنگام بىنيازى .
( 21 ) 4 - گسستن از نابخرد ، معادل پيوستن به خردمند است .
( 22 ) 5 - بلاى انسان از زبان است .

[1] . حضرت على بن ابى طالب عليه السّلام ، در سيزده رجب ، سى سال پس از عام الفيل در خانهء خدا - كعبه - به دنيا آمد و در 21 ماه مبارك رمضان ، سال چهل هجرى در سن 63 سالگى در كوفه به شهادت رسيد و در نجف به خاك سپرده شد . مادرشان فاطمه دختر اسد و پدر بزرگوارشان ابو طالب نام داشت . لقب آن حضرت امير المؤمنين و كنيهء ايشان ابو الحسن مىباشد . فرزندان آن حضرت از فاطمه دختر گرامى پيامبر عبارتند از : امام حسن عليه السّلام ، امام حسين عليه السّلام ، زينب ( س ) ، ام كلثوم ( س ) . حضرت على ، فرزندان متعدد ديگرى نيز داشته‌اند كه برخى مانند محمّد بن حنفيه و عباس از شجاعان روزگار بوده‌اند . حضرت ، كودكى خود را در دامان پيامبر گذراند و با تربيت رسول اكرم ( ص ) اولين مردى بود كه به اسلام گرويد و بزرگترين فداكاريها را براى دين نمود . هنگام هجرت رسول خدا به مدينه ، آنگاه كه مشركان ، شبانه قصد جان پيامبر را كرده بودند ، در بسترش خوابيد و در جنگها بيشتر از هر كس ، جانبازى و دلاورى نشان داد . در واقعهء غدير ، پيامبر او را با فرمان الهى به عنوان وصىّ و خليفهء خود معرفى نمود ، اما او براى حفظ كيان اسلام از حقّ غصبشدهء خود گذشت و 25 سال زمام خلافت را رها كرد تا آنگاه كه مسلمانان از همه سو به ايشان روى آوردند . امام در حكومت پنج سالهء خود براى گسترش عدل و قسط و حذف بدعتها و كژيهاى خلفاء گذشته ، درگير سه جنگ بزرگ با زراندوزان بيعت شكن و چپاولگران بيت المال - طلحه و زبير و ناكثين - ، جاهليت در لباس اسلام آمده - معاويه و قاسطين - و ياغيان كژانديش - خوارج - شد . سخنان و خطبه‌هاى حضرت در مجموعه هائى سترگ گردآورى شده است كه مشهورترين آنها نهج البلاغه ، غرر الحكم و نهج السعاده مىباشد .

18