( 16 ) 16 - هر گاه مؤمن بميرد و يك برگه كه در آن دانشى باشد بر جاى بگذارد ، همان برگه روز قيامت ، پرده اى ميان او و آتش باشد و خداوند متعال در برابر هر حرف نوشته در آن ، شهرى هفت برابر بزرگتر از دنيا به او ببخشد و مؤمنى نيست كه ساعتى نزد دانشمند بنشيند مگر آن كه پروردگارش او را ندا دهد : نزد حبيبم نشستى ، به عزّت و جلالم سوگند ، تو را همنشين او در بهشت سازم و پروايى ندارم .
( 17 ) 17 - به تأخير انداختن توبه ، مايهء فريب خوردن است و به فردا و پس فردا افكندن ، مايهء سرگردانى و بهانه تراشى در برابر خداوند متعال ، مايهء هلاكت و پافشارى بر گناه ، ايمن پنداشتن خويش است و جز زيانكاران ( خود را ) از مكر خدا ايمن نمىپندارند .

17