اگر گويند : عمر تنها گنهكاران و عاصيان را كه مستحق ناسزا و كتك بودند ناسزا مى گفت و كتك مى زد . در پاسخ گوييم : گويى ما از كسى كه مستحق بيزارى و دشمنى نيست بيزارى مى جوييم و دشمنى مى كنيم ؟ ! هرگز ، نه ما و نه هيچ مسلمان و عاقلى چنين نمى گويد .
بارى ، هدف ما از اين سخنان آن است كه روشن كنيم كه صحابه هم قومى از مردم بوده اند و محكوم به هر حكمى هستند كه بر مردم مى رود ، هر كدام از آنان كه بد كرده او را نكوهش مى كنيم ، و هر كدام كه نيكوكار بوده او را مىستاييم ، و آنها فضيلت چندانى بر مسلمانان ديگر ندارند جز به ديدن رسول خدا و معاصر بودن با آن حضرت ، بلكه بسا گناهان آنان از گناه ديگران فاحش تر باشد ، زيرا آنان نشانه ها و معجزات را با چشم ديدند و اعتقاد آنها نزديك به ضرورت بود ولى ما آن معجزات را نديده ايم و عقايدمان تنها از روى انديشه و فكر بوده و در معرض شك و شبهه قرار دارد ، بنابر اين گناهان ما سبك تر است زيرا معذورتريم . [1] درود خدا بر او روزى كه ديده به جهان گشود و روزى كه ديده از جهان فرو بست و روزى كه زنده بر انگيخته خواهد شد .
( در آغاز و انجام خداى را سپاس ) .
< / لغة النص = عربي >

[1] - شرح نهج البلاغة 20 / 10 به بعد .

988