گشته است ! وى در تفسير كشاف در ذيل آيه فاذا فرغت فانصب ، والى ربك فارغب [1] گويد : يكى از بدعتها آن است كه از بعضى رافضيان نقل شده كه فانصب را به كسر صاد ( فانصب ) خوانده ، يعنى على را به امامت نصب كن . و اگر اين عقيده رافضى درست باشد ناصبى هم مى تواند آيه را همين گونه بخواند و آن را امر به نصب كه همان بغض و دشمنى با على است بداند !
علامه فيض رحمه الله در پاسخ وى گويد : نصب امام و خليفه پس از تبليغ رسالت يا فراغ از عبادت امرى معقول و خردمندانه بلكه واجب است تا مردم پس از پيامبر در سرگردانى و گمراهى نمانند و لذا درست است كه نصب امام پس از تبليغ رسالت ذكر شود و مترتب بر آن باشد ، اما بغض و دشمنى على عليه السلام چه وجهى دارد كه مترتب بر تبليغ رسالت يا عبادت باشد و وجه معقوليت آن چيست ؟ به علاوه ، كتابهاى عامه پر است از روايات در دوستى پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم با على عليه السلام و اين كه آن حضرت در طول مدت حيات خود فضل على عليه السلام را براى مردم اظهار مى داشت ، و روايات در اين كه : دوستى او ايمان و دشمنى او كفر است . بنگريد به اين مرد كه لقب جار الله و علامه يافته كه چگونه خداوند چشم بصيرت او را در چنين جايى با چنين سخن ناپسند و ناحقى كور نموده و پرده تعصب بر آن افكنده است ! آرى ، بى شك ديده هاى سر كور نيست بلكه ديده دلها كه در سينه ها قرار دارد كور است . [2] مؤلف گويد : اى مرد متعصب معاند مضمون اين شعر را در نظر داشته باش كه گويد : ( دست از مكارم بردار و در جستجوى آن مرو و در جاى خود بنشين كه تو خورنده اى و پوشنده ) .

[1] - سوره انشراح / 7 و 8 .
[2] - تفسير صافى ، در ذيل همين آيه .

952