كيفر است ) نسبت به كسى كه به آنان ستم كند ) . [1] اين مهرى است كه خدا با ما داشته و ثروتى است كه ما را بدان بى نياز فرموده و درباره آن به پيامبر خود سفارش كرده است ، و از زكات براى ما بهره اى قرار نداد ، زيرا خداوند رسول خود و ما خاندان را گرامى تر از آن داشته كه از چرك اموال مردم طعمه ما سازد . پس اين مردم خدا و رسول خدا را تكذيب كردند و كتاب خدا را كه به حق ما گوياست انكار نمودند ، و ما را از حقوقى كه خدا براى ما مقرر داشته ممنوع ساختند ، آرى خاندان هيچ پيامبرى از دست امتش آن اندازه كه ما پس از پيامبر خود صلى الله عليه و آله و سلم از اين امت مصيبت كشيديم مصيبت نكشيدند ، و از خداوند عليه كسانى كه بر ما ستم كردند يارى مى خواهيم ، و لاحول ولاقوة الا بالله العلى العظيم . [2] ما در اينجا به شرح دو بخش از اين خطبه كه با مظلوميت آن امام عليه السلام مناسبت دارد مىپردازيم و خوانندگان گرامى را براى شرح ساير بخشها به كتاب وافى جزء 14 ص 15 و شرحهاى كتاب روضه كافى ، ذيل حديث 21 ارجاع مى دهيم .
توضيحى درباره فدك ياقوت گويد : فدك - به فتح فاء و دال - است ، ابن دريد گفته است : فدكت القطن تفديكا يعنى پنبه را زدم . و فدك دهى است در حجاز كه دو يا سه روز راه با مدينه فاصله دارد . خداوند در سال هفتم هجرى آن را از راه صلح نصيب رسول خود صلى الله عليه و آله و سلم فرمود ، بدين قرار كه چون رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به خيبر وارد شد و قلعه هاى آن را فتح كرد و تنها سه قلعه باقى مانده بود و محاصره آنان تنگ شد و

[1] - سوره حشر / 7 .
[2] - روضه كافى 1 / 59 - 63 . وافى ، جزء 14 ، ص 14 .

922