نيز ، پيامبر فصيح و شيوا سخن بود وعلى نيز ، پيامبر بخشنده و دست و دل باز بود وعلى نيز ، پيامبر عالم به شرايع و امور الهى بود ، على هم عالم به فقه و شريعت و امور دقيق و غامص الهى بود ، پيامبر در دنيا زاهد مى زيست و حرص بر دنيا نداشت و در جمع آورى آن نمى كوشيد ، على هم زاهد در دنيا و ترك كننده آن بود و از لذتهاى آن بهره نمى گرفت ، پيامبر خود را در نماز و عبادت مىگداخت وعلى نيز ، پيامبر چيزى از امور عاجل دنيا در نظرش محبوب نبود جز زنان و على نيز همين گونه بود ، پيامبر فرزند زاده عبد المطلب بن هاشم بود وعلى هم از همين تيره بود و پدر هر دو در ميان ساير فرزندان عبد المطلب فرزند يك پدر بودند ، پيامبر در دامان ابو طالب پدر على پرورش يافت و نزد او به منزله يكى از اولادش به شمار مى رفت و چون بزرگ شد به پاس خدمات ابو طالب على را از ميان فرزندان وى برگزيد و او را از كودكى در دامان خود پروريد ، [1] از اين رو خلق و خوى هر دو درهم آميخته و سرشت هر دو شبيه يكديگر گرديده . . . [2] و نيز ابن ابى الحديد اختصاص على عليه السلام به رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را از ابو جعفر نقيب نقل نموده و گويد كه وى گفته است : اين اختصاص از آن روست كه آنها يك جان در دو پيكر بودند ، پدر ( جد ) يكى ، خانه يكى ، و اخلاق هم يگانه و مناسب يكديگر ، پس هر گاه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم على را بزرگ مى داشت در واقع خود را بزرگ مى داشت . [3]

[1] - برگزيدن على عليه السلام تنها به پاس خدمات ابو طالب نبوده بلكه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم از كودكى على عليه السلام آثار رشد و ايمان و آينده درخشان را در چهره حضرتش مى ديد از اين رو او را براى خود برگزيد و در تربيت او كوشيد تا در آينده جانشين وى گردد . ( م )
[2] - شرح نهج البلاغة 10 / 214 .
[3] - همان 8 / 175 .

833