فرمود : هر گاه يكى از شما گواهى به توحيد و نبوت داد بايد بگويد : على أمير المؤمنين ولى الله ) . و اين گونه اضافه ضررى به موالات و ترتيب ميان فصول اذان نمى رساند ، بلكه مانند صلوات فرستادن بر محمد صلى الله عليه و آله و سلم است هنگام شنيدن نام آن بزرگوار . . . و اگر اتفاق و قبول اصحاب بر عدم جزئيت آن ( در اذان ) نبود ممكن بود ادعاى جزئيت آن نمود ، بر اين مبنى كه دليل عام صلاحيت بر مشروع بودن حكم خاص را دارد . [1] 4 - محدث قمى رحمه الله گويد : ( علامه حلى در منتهى گويد : اما روايت شاذى كه رسيده در گفتن : ( أن عليا ولى الله ، و آل محمد خير البرية ) بر آن اعتمادى نيست .
آرى در حديث امام صادق عليه السلام وارد است كه : هر گاه يكى از شما گفت : ( لا إله الا الله ، محمد رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ) پس بگويد : ( على أمير المؤمنين ( ولى الله ) ، و اين حديث دلالت دارد بر استحباب گفتن آن به طور عموم و اذان يكى از آنجا هاست . [2] 5 - آية الله حكيم رحمه الله گويد : مانعى ندارد شهادت به ولايت در اذان به قصد استحباب مطلق . ( و پس از استناد به حديث بالا كه در احتجاج طبرسى است ، گويد ) بلكه اين شهادت در اين روزگاران از شعارهاى ايمان به شمار رفته و رمز تشيع است ، و از اين جهت شرعا راجح است ، بلكه گاهى واجب مى شود . [3] 6 - صاحب رياض گويد : بلكه از پاره اى اخبار ، استحباب شهادت به ولايت بعد از شهادت به رسالت استفاده مى گردد . [4] 7 - محقق بزرگ ، حاج آقا رضا همدانى گويد : و اگر شيخ و علامه اين اخبار

[1] - جواهر الكلام 9 / 87 .
[2] - سفينة البحار 1 / 16 .
[3] - مستمسك العروة الوثقى 5 / 545 .
[4] - رياض المسائل في بيان الاحكام بالدلائل 1 / 151 .

81