حاضر شود و او را نسبت به سخنى كه در حضور من به او گفت حلال كند تا خداوند مرگ وى را با خوردن اين سم كفاره گناه وى قرار دهد [1] .
يكى از كسانى كه شاهد داستان گفتگوى براء با على عليه السلام بود گفت : اى رسول خدا ، براء با على شوخى كرد و سخنى جدى نگفت تا خداوند او را بدان مؤاخذه كند . رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : اگر جدى گفته بود خداى متعال همه اعمال او را نابود مى ساخت گرچه از عرش تا فرش زر و سيم صدقه داده باشد ، اما او شوخى كرد و در اين مورد ( از سوى على ) حلال شده است اما رسول خدا مى خواهد كه كسى از شما نپندارد كه على از براء ناخشنود است ، از اين رومى خواهد حليت مجدد بطلبد و براى او آمرزش خواهد تا خداوند بر قرب و بلندى مقام او در بهشت بيفزايد .
چيزى نگذشت كه على بن ابى طالب عليه السلام حاضر شد ، و در برابر جنازه ايستاد و فرمود : اى براء ، خدايت رحمت كند ، تو مردى بسيار روزه دار و نمازگزار بودى و در راه خدا از دنيا رفتى .
آن گاه رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود : اگر ميتى از دعاى رسول خدا بى نياز بود بى شك اين دوست شما با دعاى على درباره او بى نياز شده است .
سپس برخاست و بر او نماز گزارد و دفن كرد . چون از تجهيز وى بازگشت در مجلس عزا نشست ، فرمود : شما اى اولياى براء ، به تبريك سزاوارتريد تا تسليت ، زيرا براى دوست شما در حجابهاى آسمانى قبه اى برپا شد از آسمان فرودين تا

[1] - هنگامى كه پاچه گوسفند مسمومى را نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم آوردند ، براء پيش از پيامبر لقمه اى از آن برگرفت ، على عليه السلام به او فرمود : اى براء بر رسول خدا پيشى مگير . براء گفت : گويى رسول خدا را بخيل مى شمارى ! على عليه السلام فرمود : من رسول خدا را بخيل نمىشمارم ولى او را بزرگ مى دارم و احترام مى گزارم ، و من و تو و هيچ يك از خلق خدا را نرسد كه در گفتار و كردار و خوردن و نوشيدن بر رسول خدا پيشى گيريم . ( براء با خوردن آن لقمه مسموم شد و از دنيا رفت ) .

773