بزرگتر از كوههاى استوار و درياهاى خروشان است ، خلايق گويند : اين بنده هلاك گرديد ! و شك نمى برند كه از هلاك شدگان و كسانى است كه در عذاب خدا جاودان بمانند . آن گاه از سوى خداى متعال ندا آيد : اى بنده گنهكار جانى ، اينها گناهان هلاك كننده است ، آيا در برابر اينها حسنه اى دارى كه با آنها برابرى كند تا به رحمت خدا به بهشت او درآيى ، يا از اين گناهان بيشتر باشد تا به وعده خدا داخل بهشت گردى ؟ آن بنده گويد : نمى دانم . منادى پروردگارمان ( به او ) گويد : پروردگار من گويد : در صحراى قيامت ندا در ده : هش داريد كه من فلان بن فلان از فلان شهر و فلان قريه هستم و در گرو گناهانى به اندازه كوهها و درياها ، و كار نيكى در برابر آنها ندارم ، پس هر يك از اهل اين محشر كه به او خدمتى كرده ام يا كار نيكى درباره او انجام داده ام به پاداش آن مرا فرياد رسد ، كه اينك آغاز نياز شديد من به آن است .
آن مرد چنين ندا كند ، نخستين كسى كه او را پاسخ دهد على بن ابى طالب است كه سه بار گويد : لبيك ، اى گرفتار در محبت من و اى ستمديده از دست دشمنانم . آن گاه او به همراه عده بسيارى كه باز هم از تعداد خصمهايش كه از او طلبكارند كمترند مى آيد ، و آن همراهان گويند : اى اميرمؤمنان ، ما برادران مؤمن او هستيم كه بسيار به ما مهربان بود و ما را گرامى مى داشت و در معاشرت با ما با همه احسانى كه به ما داشت فروتنى مى كرد ، اينك ما از همه طاعات خود دست برداشته و آنها را به او بخشيديم . على عليه السلام گويد : پس با چه عملى به بهشت پروردگارتان در مى آييد ؟ گويند : به رحمت واسعه خدا كه دوستان تو و خاندانت - اى برادر رسول خدا - فاقد آن نيستند .
از سوى خداى متعال ندا آيد : اى برادر رسول خدا ، اين برادران مؤمن او طاعت خود را به او بخشيدند ، تو چه چيز به او مى بخشى ؟ زيرا من داورم ، هر گناهى كه ميان من و اوست به پاس دوستى او نسبت به تو برايش بخشيدم ، اما

765