نكاح متعه نقل كرده جز آن كه به جاى ( رسول خدا آن را وضع كرد ) ، ( رسول خدا آن را سنت نهاد ) آورده است . و نيز همين حديث در جواهر الكلام 30 / 145 در باب نكاح منقطع و شرعى بودن آن در اسلام به نقل از صحيح ترمذى آمده است . اما در صحيح ترمذى در باب ( آنچه درباره نكاح متعه رسيده ) دو حديث به شماره هاى 1130 و 1131 موجود است كه دلالت بر حرمت نكاح متعه دارند و اثرى از اين حديثى كه بزرگان علما نقل كرده اند در آن به چشم نمى خورد .
رجوع كنيد به التحفة الاحوذى في شرح جامع الترمذى ( ط بيروت ، دار المعرفة ) .
12 - نهج البلاغة : در نهج البلاغة تحقيق دكتر صبحى صالح ، حكمت 190 چنين آمده : قال عليه السلام : واعجباه ، اتكون الخلافة بالصحابة والقرابة ؟ ( شگفتا ! آيا خلافت به صحابت وقرابت ( با رسول خدا صلى الله عليه و سلم ) است ؟ سيد رضى گويد : و شعرى از آن حضرت در اين باره روايت شده است كه ترجمه اش اين است : ) ( پس اگر به سبب شورا زمامدار آنها شدى ، اين چگونه است حال آن كه اهل مشورت ( بنى هاشم ) غايب بودند ) !
فإن كنت بالشورى ملكت أمورهم * فكيف بهذا والمشيرون غيب وإن كنت بالقربى حججت خصيمهم * فغيرك أولى بالنبى وأقرب ( و اگر به سبب خويشاوندى با مدافعان آنها احتجاج كردى ، غير تو كه به پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم اولويت وقرابت بيشترى داشت ) !
اين روايت تحريف شده [1] و صحيح آن در شرح ابن ابى الحديد 18 / 416 و

[1] - به نظر مى رسد تحريف عمدى نشده و چون كلمات شبيه هم است و تكرار شده ، هنگام تصحيح مطبعى اين اشتباه رخ داده باشد زيرا نقل شعر فوق تأييد متن درست حديث است . اما تحريف ديگرى در اين چاپ نهج البلاغة صورت گرفته و آن در حكمت 252 است كه به جاى ( والامامة نظاما للامة ) ، ( والامانة نظاما للامة ) آمده است . ( م )

672