شهاب زهرى سه سال پيش از هجرت رخ داد . پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم ده سال در مكه ماند وعلى عليه السلام در خلال اين هفت سال خدا را عبادت مى كرد و با آن حضرت نماز مى خواند ، آن دو بزرگوار سالهايى چند براى عبادت به شعب و حراء مى رفتند و به خواست خدا سالها بر اين منوال سپرى كردند تا آيه ( فاصدع بما تؤمر ) و آيه انذار نازل شد و اين سه سال پس از مبعث شريف او بود ، وعلى عليه السلام در انجمن هاشميان كه به همين منظور تشكيل شده بود پذيرش خود را آشكار ساخت و جز او هيچ كس دعوت اسلام را پاسخ نگفت ، و از همان روز رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم او را برادر و وصى و خليفه و وزير خود ساخت ، از آن به بعد هم تا مدتى هيچ كس دعوت را پاسخ نگفت مگر تنى چند نسبت به عموم مردم قريش ، و مردمى كه در سركشى خود غوطه ور بودند به منزله عدم بودند و اصلا به حساب نمى آمدند .
علاوه آن كه ايمان مردم در آن روز معرفت كامل به حدود عبادات نبود بلكه تدريجا در راه معرفت و خود سازى گام نهادند و ايمان آنها تنها خضوع در برابر اسلام و گفتن شهادتين و ترك بت پرستى بود ، اما اميرمؤمنان عليه السلام در طول اين مدت از روز اول دقيقا به دنبال رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بود و او را مشاهده مى كرد كه چگونه پرستش مى كند و احكام و حدود فرائض را از آن حضرت مى آموخت و آن گونه كه بايد ، بدان عمل مى نمود ، پس حق آن است كه بگوييم او در باب عبادت كامل تنها بود و هفت سال پيش از مردم به پرستش خدا مشغول بود . . .
و مراد از نه سال ممكن است همان دو سال فترت به علاوه هفت سال از آغاز بعثت تا سال وجوب نماز باشد . البته همه اين سالها تقريبى است نه تحقيقى و دقيق چنان كه در گفتگوهاى روزمره چنين است . پس همه آنها درست بوده و اختلاف و تعارضى ميان آنها وجود ندارد . [1]

[1] - الغدير 3 / 241 - 243 .

653