دنبال پيامبر بود ، هوايى غير هواى او و گرايشى غير گرايش او در سر نداشت ، و چگونه خصم را رسد كه او را پيش از دعوت اسلام متهم به كفر كند در صورتى كه معترف است كه آن حضرت در زمانى كه در شكم مادر بود او را از سجده به بت باز مى داشت ، گرچه ما آن را صحيح نمى دانيم ( زيرا مادر او مشرك نبود ) . آيا مى تواند امام امت در عالم جنين اين گونه باشد آن گاه در عالم تكليف آلوده به كفر باشد ؟ ! آن حضرت - كه درود خدا بر او باد - در حال جنينى و شير خوارگى و از شير گرفتگى و نوجوانى و جوانى و بزرگسالى و پيرى مؤمن بود و اصلا سابقه كفر نداشت .
ولولا ابو طالب وابنه * لما مثل الدين شخصا وقاما ( اگر ابو طالب و فرزند او نبودند هرگز دين استوار و پا برجا نمى ماند ) .
بلكه ما مى گوييم : مراد از اسلام و ايمان آن حضرت و پيشتازى در آنها و پيشى گرفتن به پيامبر در اسلام همان معنايى است كه خداوند از زبان ابراهيم خليل گفت : ( و من نخستين مسلمانم ) ، [1] ( آن گاه كه خداوند به او گفت : اسلام آر ، گفت : من تسليم پروردگار عالميان هستم ) [2] ، و از زبان موسى گفت : ( و من نخستين مؤمنم ) [3] ، و درباره پيامبر بزرگ خود گفت : ( اين پيامبر به آنچه از سوى پروردگارش به او نازل شده ايمان دارد ) [4] ، و به او فرمود كه : ( بگو : من مأمورم كه نخستين مسلمان باشم ) ، [5] ( و مأمورم كه تسليم پروردگار عالميان باشم ) [6] . [7]

[1] - سوره انعام / 163 . اين سخن از زبان رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است .
[2] - سوره بقره / 131 .
[3] - سوره اعراف / 143 .
[4] - سوره بقره / 285 .
[5] - سوره انعام / 14 .
[6] - سوره غافر / 66 .
[7] - الغدير 3 / 239 .

640