( اين قسمت كننده آتش است كه گويد : دشمنم را بگير و ياورم را رها ساز .
اين على بن ابى طالب است داماد پيامبر برگزيده پاك ) .
علي قسيم النار من قيله خذي * ذري ذا وهذا فاشربي منه واطعمى خذي بالشوى ممن نصيبك منهم * ولاتقربي من كان حزبي فتظلمي ( على قسمت كننده آتش دوزخ است كه گويد : اين را رها كن و اين را بگير و طعمه خود ساز . اعضاى هر كسى را كه بهره اى از او دارى بگير ، و به حزب و گروه من نزديك مشو كه ستمكار خواهى بود ) .
عونى إمامى قسيم النار مختار أهلها * ولابد للجنات والنار من أهل ( امام من قسمت كننده آتش و گزينش گر اهل دوزخ است ، و بى شك بهشت و دوزخ را هر كدام اهلى است ) .
يسوق الظالمين إلى جحيم * فويل للظلوم الناصبى يقول لها : خذى هذا فهذا * عدوي في البلاء على الشقى وخل من يواليني فهذا * رفيقي في الجنان وذا وليي ( ظالمان را به سوى دوزخ مى راند ، پس واى بر ستمگر و دشمن او ! به آتش گويد : اين را بگير كه دشمن من است و با شقاوت در بلايش افكن . و از دوست من دست بردار كه اين كس رفيق من در بهشت است و اين دوست من است ) .
وإني لارجو يا إلهى سلامة * بعفوك من نار تلظى همومها أباحسن لو كان حبك مدخلي * جهنم كان الفوز عندي جحيمها وكيف يخاف النار من هو موقن * بأن أمير المؤمنين قسيمها [1]

[1] - اين شعر را در ( مناقب ) از شاعرى بى نام آورده اما به علت شهرت انتساب آن به عونى ، ما دنبال نام وى آورديم .

621