تو نور احمد و حيدر يكى دان * كه تا گردد به تو اسرار ، آسان و حكيم سنايى گويد :
هر دو يك در ز يك صدف بودند * هر دو پيرايه شرف بودند و ديگرى گويد :
از محمد وز على بهر سجود قدسيان * هيكل توحيدى اندر كاخ سرمد ساختند چون على عين محمد شد ، محمد از على * آفريدند وعلى باز از محمد ساختند خواننده گرامى وقتى سخن علامه دياربكرى را مى خواند كه : ( همه پيامبران كمالات خود را از مشكات خاتم پيغمبران گرفته اند ) پى مى برد كه چون على عليه السلام نفس پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است پس او نيز منشأ كمالات و منبع فيوضات براى پيامبران عليهم السلام است .
و چون سخن شيخ سليمان قندوزى را مى خواند كه : ( رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مبدأ ايجاد عوالم است و سرورى كونين با او است ، و او حد فاصل ميان وجوب و امكان است و به همه مقامات وجودى احاطه دارد ) پى مى برد كه على عليه السلام نيز چنين است ، زيرا هر دو از يك نورند .
و چون به گفتار علامه قسطلانى ديده ور مى شود كه : ( رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم جنس الاجناس و پدر بزرگ همه موجودات است ) خواهد دانست كه على عليه السلام نيز به دليل اتحاد نورش با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم چنين است .
و هنگامى كه اين شعر بوصيرى را مىنگرد كه : ( همه پيامبران دست نياز به دامن رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم برداشته و از درياى فضل و كرم او مشتى آب بر مى گيرند و از ابر فيض او نمى بر مى دارند ) آگاه مى گردد كه آنان از على عليه السلام نيز چنين

61