نام کتاب : الإمام علي بن أبي طالب ( ع ) ( فارسي ) نویسنده : أحمد الرحماني الهمداني جلد : 1 صفحه : 600
وسيله براى توسل و تقرب به خالق متعال است ، و اين دليل است بر آن كه آن حضرت پس از خاتم پيامبران صلى الله عليه و آله و سلم برتر از همه آفريدگان حتى انبياء عليهم السلام است . [1] علامه سيد شهاب الدين مرعشى نجفى رحمه الله درباره ربط ذيل آيه با قبل از آن گويد : بعيد نيست كه مراد از خدايان ، هر معبودى جز خدا باشد ، و شامل آن دو بت قريش ( اولى و دومى ) نيز گردد . [2] و شاعر چه خوب گفته است : آل النبى هم النبى وانما * بالوحى فرق بينهم فتفرقوا أبت الامامة ان تليق بغيرهم * ان الرسالة بالامامة أليق ( خاندان پيامبر همان خود پيامبرند و تنها وحى به آنان نمى شود و همين وجه امتياز آنان است ) . ( امامت ابا دارد از اين كه زيبنده غير آنان باشد ، و رسالت نيز با امامت دمسازتر است ) . و من قال اسلام ، فما قال حيدر * فذلك قلب ليس ينبضه دم ( هر كه دم از اسلام بزند ونامى از حضرت حيدر نبرد ، اسلام او بسان قلبى خاموش است كه خون در آن جريان نمى يابد ) . أو سنة ليست من الفضول * لكنها من أعظم الاصول وأكمل الشهادتين بالتي * قد اكمل الدين بها في الملة فإنها مثل الصلاة خارجة * عن الخصوص بالعموم والجة ( ولايت سنتى است كه زايد و اضافه نيست بلكه از بزرگترين اصول دين است ) .