همان گونه كه آفريدگان نمى توانند پيامبر تعيين كنند نمى توانند امام را تعيين نمايند ، و نيز عقلها از شناخت كسى كه شايسته اين منصب عظيم و امر مهم و بزرگ باشد عاجز است ، و وجدان و واقعيت خارجى در اين زمينه بى نياز از توضيح مى كند . [1] 14 - علامه مشهور شيخ محمد حسين آل كاشف الغطاء رحمه الله گويد : ما سابقا گفتيم كه امامت همان اصلى است كه امتياز خاص فرقه اماميه بوده و اين فرقه به آن سبب از ساير فرق مسلمين ممتاز گرديده است ، و اين فرق جوهرى و اصلى است و فرقهاى ديگر فرعى و عرضى است مانند فرقهايى كه ميان پيشوايان و مجتهدان آنها چون حنفى و شافعى و ديگران واقع مى شود . و دانسته شد كه مراد آنان از امامت آن است كه امامت منصبى الهى است و خداوند است كه امام را مانند پيامبر از روى علم ازلى خود بر مى گزيند . [2] 15 - علامه محقق شيخ محمد رضا مظفر رحمه الله گويد : ما معتقديم كه امامت يكى از اصول دين است كه ايمان جز با اعتقاد بدان تماميت نمى يابد ، و در اين زمينه تقليد از پدران ، خويشان و مربيان هر چند عظيم و بزرگ باشند جايز نيست بلكه واجب است مانند توحيد و نبوت در آن تحقيق كرد و به استدلال پرداخت . . .
پس امامت استمرار نبوت است ، و همان دليلى كه ارسال رسل و بعثت انبيا را ايجاب مى كند نصب امام پس از پيامبر را نيز ايجاب مى نمايد ، و از اين رو گوييم :
امامت جز با نص خداوند بر زبان پيامبر يا زبان امام پيشين ثابت نمى گردد و به اختيار و انتخاب مردم نيست ، و مردم حق ندارند هر گاه خواستند يكى را نصب كرده امامى را براى خود معين نمايند و هر گاه خواستند از تعيين آن دست

[1] - صك الخلاص / 33 .
[2] - اصل الشيعة واصولها / 107 .

596