< فهرس الموضوعات > ارتداد در نهج البلاغة < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > ارتداد در احاديث < / فهرس الموضوعات > مستلزم جهل خداوند است ، پس مراد انكار و توبيخ اين كسان است ، و بالضروره اين انكار و توبيخ مربوط به يك امر محقق خواهد بود ، بنابر اين ارتداد آنها پس از مرگ پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم امرى محقق و حتمى است ، و از همين رو ( انقلبتم ) را به لفظ ماضى آورد تا دليل تحقق آن باشد . [1] ارتداد در نهج البلاغة على عليه السلام مى فرمايد : ( . . . تا آن گاه كه خداوند رسول خود را به نزد خويش برد گروهى از دين بازگشتند ، اختلاف آراء آنان را به تباهى كشيد ، به دوستان صميمى و همراز خويش دل گرم شدند ، با غير رحم و خويشاوند [ رسول خدا ] پيوستند ، از آن سبب و وسيله اى كه مأمور دوستى با او بودند ( يعنى خاندان پيامبر ) دورى گزيدند و بنا را با همه پيوستگى اش از جا در آوردند و در غير جايگاه خود بنا نمودند ( ولايت را به نا اهلش سپردند ) ، آنان معدن همه خطاها و درهاى ورود همه گمراهان به گمراهى بودند ، به حيرت و سرگردانى دچار شدند ، و چون فرعونيان در مستى و بى عقلى غافلانه به سر بردند . [2] ارتداد در احاديث اخبار و احاديث در اين زمينه فراوان است و همه به طور قوى مقصود را به صراحت مىرسانند تا آنجا كه علامه مظفر رحمه الله گفته است : برخى از آن اخبار مانند آيه شريفه ارتداد ( آل عمران / 144 ) صريح در دلالت بر ارتداد [ برخى از ] امت پس از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم اند . [3] براى توضيح بيشتر رجوع شود به صحيح بخارى

[1] - دلائل الصدق 2 / 10 .
[2] - نهج البلاغة ، خطبه ، 150 ، و شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد 9 / 132 .
[3] - دلائل الصدق 2 / 11 .

577