پيامبر شدن آن حضرت ندارد ) ، و شايسته است كه از توصيف آن حضرت به پيامبرى در آن وقت چنين دانسته شود كه آن يك امر ثابتى در آن وقت بوده است ، و از اين رو آدم عليه السلام نام مبارك او را بر ساق عرش نوشته ديد كه : ( محمد رسول الله ) ، پس ناگزير مى بايست نبوت آن حضرت در آن وقت امر ثابتى بوده باشد ، و اگر مراد صرف علم به اين بود كه وى در آينده پيامبر مى شود خصوصيتى براى او وجود نداشت كه پيامبر بود در زمانى كه آدم ميان روح و جسد بود ، زيرا همه پيامبران چنين بودند و خداوند از نبوت آنان در قبل و بعد از آن وقت خبر داشت ، پس بايد نبوت پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلم خصوصيتى داشته باشد تا به خاطر آن اين مطلب را فرموده باشد . . . بنابر اين حقيقت آن حضرت در آن وقت وجود داشته گر چه آفرينش جسم شريف او در زمانهاى بعد صورت گرفته است . [1] 8 - علامه سبط ابن جوزى در حقيقت محمديه و علويه عليهما السلام چنين روايت كرده است :
على عليه السلام در خطبه اى پس از حمد و ثنا چنين فرمود : آن گاه كه خدا خواست آفريدگان را بيافريند و موجودات را ايجاد كند آفريدگان را پيش از گستردن زمين و بر افراشتن آسمانها در صورتى برپا داشت ، سپس نورى را از نور عزت خويش افاضه كرد و پاره اى از پرتو آن نور درخشيد و بالا رفت ، آن گاه در آن صورت گرد آمد ، و در آن صورت هيئت پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلم بود ، خداوند به او خطاب فرمود كه تويى برگزيده و نزد توست وديعه گاه انوار ، و تويى برگزيده و انتخاب شده و پسنديده ، به خاطر توست كه زمين را فرو نهم ، آسمان را برافرازم ، آب را جارى سازم ، پاداش و كيفر و بهشت و دوزخ را قرار دهم ، خاندان تو را

[1] - الخصائص الكبرى ، جلال الدين سيوطى 1 / 4 .

57