2 - ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكة الا تخافوا و لاتحزنوا وابشروا بالجنة التى كنتم توعدون . نحن اولياؤكم في الحيوة الدنيا و في الاخرة ولكم فيها ماتشتهى انفسكم ولكم فيها ماتدعون . [1] ( آنان كه گفتند : پروردگار ما الله است و در اين راه استقامت كردند فرشتگان بر آنان نازل مى شوند [ و گويندشان ] كه مترسيد و غم مداريد وشما را مژده باد به بهشتى كه وعده تان مى دادند ، ما در زندگانى دنيا و آخرت دوستان شماييم ، و شما راست در آن بهشت هر چه دل خواه تان باشد وشما راست در آنجا هر چه درخواست كنيد ) .
امام عسكرى عليه السلام از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم روايت كرده كه فرمود : مؤمن پيوسته از سوء عاقبت بيمناك است و يقين به وصول به خشنودى خداوند پيدا نمى كند تا وقت جان دادن و ظهور ملك الموت بر او ، زيرا ملك الموت زمانى بر مؤمن وارد مى شود كه سخت در بيمارى به سر مى برد و از آنچه به جا مىگذارد از مال و زن و فرزند سخت دل تنگ و از سختيها و عقباتى كه در پيش دارد به شدت مضطرب است و هنوز غم واندوه در دلش باقى است و همه آرزوهايى كه بدانها نرسيده از دستش رفته است . ملك الموت گويدش : چرا اين همه اندوه مى برى و غم گلويت را مىفشارد ؟ گويد : احوالم پريشان است و ناكام از دنيا مى روم .
ملك الموت گويد : آيا هيچ عاقلى با از دست دادن پول سياهى در برابر هزار هزار برابر دنيا كه به دست مى آورد بيتابى مى كند ؟ [ گويد : نه ] ، ملك الموت گويد : به بالاى سرت بنگر . او مىنگرد و درجات بهشتى و قصرهايى را كه هيچ كس باورش نمى آيد و آرزوى آن را ندارد مى بيند ، ملك الموت به او گويد : اين منزلها و نعمتها و اموال است و هر يك از اولاد تو كه صالح بوده با تو در اينجا

[1] - سوره فصلت / 30 - 31 .

536