( كاش مرگم كه آمدنى است هر چه زودتر فرا رسد تا زندگانى خود را با از دست دادن اين جان عاريت باز يابم و با ديدار او به كاملترين نعمتها فائز شوم ) [1] علامه حاج سيد ميرزا اسماعيل شيرازى عموزاده سيد الطائفه آية الله ميرزاى شيرازى است كه در 11 شعبان در سال 1305 در كاظمين وفات يافت و دو ماه پيش از درگذشت از سامرا به كاظمين رفته بود . بدن شريفش را به نجف اشرف انتقال دادند و در آنجا به خاك سپرده شد . وى مردى عالم ، فاضل ، بزرگ ، شاعر و اديب بود ، در سامرا ، در نزد عموزاده خويش ميرزاى شيرازى رحمه الله تحصيل كرد و از برترين شاگردان او به شمار بود . آن جناب اشعارى در مدح امير مؤمنان عليه السلام دارد ، [2] اشعار فوق بخشى از يك قصيده غرائى است كه در مداح آن حضرت سروده و تمام آن در كتاب ارزشمند ( الغدير ) 6 / 31 و ( سفينة البحار ) 2 / 230 آمده و مطلع آن اين است :
رغد العيش فزده رغدا * بسلاف [3] منه تشفي سقمي 5 - حافظ رجب برسى إذا رمت يوم البعث تنجو من اللظى * ويقبل منك الدين والفرض والسنن فوال عليا والأئمة بعده * نجوم الهدى تنجومن الضيق والمحن فهم عترة قد فوض الله أمره * إليهم لما قد خصهم منه بالمنن أئمة حق أوجب الله حقهم * وطاعتهم فرض بها الخلق تمتحن نصحتك أن ترتاب فيهم وتنثني * إلى غيرهم من غيرهم في الأنام من ؟

[1] - به قول حافط شيراز : اين جان عاريت كه به حافظ سپرده دوست * روزى رخش ببينم و تسليم وى كنم
[2] - اعيان الشيعة 3 / 324 .
[3] - سلافه : شراب ناب .

530