بايد هميشه به يك صورت باشد و حركت آخر آن تغيير نيابد ، بنابر اين بايد هميشه أمير المؤمنين به صورت مرفوع خوانده شود در صورتى كه مى دانيم إعراب اين كلمه به حسب عوامل مختلف تغيير مى يابد .
اما وجه سوم كلامى وجيه و قولى لطيف است كه به اندكى توضيح نياز دارد .
توضيح آن كه : رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم واسطه فيض خداوند به موجودات است و هر نعمت مادى و معنوى كه به آفريدگان مى رسد به واسطه آن وجود مقدس است .
و از آن جهت كه على عليه السلام دروازه شهر علم وفقه و حكمت رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است ، و نورش با نور آن حضرت يكى است و از منبع همان نور جدا شده و نفس و روح و جايگاه علم پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است ، و آن دو بزرگوار از يك پستان شير معنا خورده اند ، و هر دو از نور خداوند جدا گرديده اند ، پس على عليه السلام در همه فضائل و مناقب - جز نبوت - شريك رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم است ، بنابر اين آن وجود مقدس نيز واسطه فيض خداست و بركات مادى و معنوى از مجراى آن امام بزرگوار به آفريدگان به ويژه به مؤمنان مى رسد . از اين رو مى توان گفت كه آن حضرت امير و سالار مؤمنان است كه مسئوليت فراهم آوردن آذوقه و خوراك معنوى مؤمنان به عهده او است .
براى روشن شدن بحث ، به يارى حق در فصل آينده سخنانى از بزرگان علماى عامه و خاصه در اين باره مى آوريم .

51