وفي الجحيم دعا الله الخليل بهم * فاخمدت بعد ذلك الحر واللهب وقد دعا الله موسى إذ هوى صعقا * بحقهم فنجا من شدة الكرب ( آدم او را به صورت نورى در ميان چهار نور ديگر ديد كه از بالاى ساق عرش از جاى نزديكى مى درخشيد ) .
( گفت : پروردگارا ! اين كيست ؟ با سخنى دوستانه و ترديد ناپذير به او گفته شد ) ، ( آنان دوستان من و فرزندان شما آدم و حوايند ، پس چشم و دلت به ديدن آنان روشن باد ) .
( هان بدان كه به حق آنان سوگند كه اگر مكانت آنها در نزد من نبود هرگز افلاك بر قطب خود نمى گرديدند ) .
( و هر گز نه خورشيد و ماه و شهاب و افق و حجابها بودند ) .
( و نه آسمان و زمين و درختى كه ابرهاى گرانبار به خاطر مردم بر آن ببارند ) .
( و نه بهشت و نه آتش فروزان دوزخ بود كه دشمنان آنان هيمه آن هستند ) .
( و نوح به وحشت افتاد و با خدا به نام آنان مناجات كرد و به بركت آنان بر آن كشتى كه از ميخ و چوب ساخته شده بود نجات يافت ) .
( و حضرت خليل در آن آتش سوزان خدا را به نام آنان خواند و آن آتش پس از سوزندگى و بر افروختگى خاموش گشت ) .
( و موسى آن گاه كه در كوه طور بيهوش روى زمين افتاد خدا را به حق آنان خواند و از شدت غم واندوه نجات يافت ) .

475