بخشيده و آنها را با بعثت پيامبران گرامى بر اقرار به فضيلت آنها و اقرار به رسالت محمد صلى الله عليه و آله و سلم و امامت على عليه السلام و پيمان گرفتن از آنها به ولايت همراه با توحيد گرامى داشته است .
18 - علامه سيد على بهبهانى رحمه الله گويد : از بيانات گذشته ما روشن شد كه امامان ما عليهم السلام از ساير انبيا حتى اولوا العزم نيز افضلند . تقدم آنان بر انبياى غير اولوا العزم روشن است زيرا مقام امامت بالاتر از مقام نبوت و رسالت است . اما تقدم بر انبياى اولوا العزم با اين كه آنان امام نيز بوده اند از آن روست كه امامت و ولايت داراى درجات و مراتبى است ، و كاملترين درجات آنها براى پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلم ثابت است و از همين رو افضل انبيا است ، و مرتبه امامت كه فرع است در حد مرتبه اصل ( نبوت ) است پس امامت امامان ما عليهم السلام نيز كاملترين مراتب امامت و ولايت است . و نيز روشن شد كه نبوت و امامت گاه با هم در يك كس جمع مى شوند چنان كه در پيامبر ما صلى الله عليه و آله و سلم و ابراهيم خليل عليه السلام بلكه در همه انبياى اولوا العزم چنين بود . و گاهى نبوت از امامت جداست چنان كه در انبياى غير اولوا العزم عليهم السلام چنين بود . و گاهى امامت از نبوت جداست چنان كه در امامان ما عليهم السلام اين گونه بود .
اشكال : اين كه گفتيد امامت بالاتر از نبوت است با اين سخن كه امامت از نبوت جداست منافات دارد ، زيرا دستيابى به مرتبه بالاتر فرع دستيابى به مرتبه پايين تر است ( بنابر اين امامت بايد بعد از حصول مقام نبوت باشد ) .
پاسخ : اين مطلب درستى است و استحقاق مقام بالاتر يعنى امامت فرع بر استحقاق مقام فروتر يعنى نبوت است ، ولى بايد دانست كه استحقاق نبوت در امامان ما عليهم السلام وجود داشته و تنها خاتميت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و سلم مانع آن بوده است كه آنان به نبوت برسند ، و به همين مطلب در برخى از احاديث منزلت كه از طريق عامه روايت شده اشاره گرديده است ، آنجا كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم مى فرمايد : ( جز آن كه

399