قرار داشته اند و از لحاظ زمانى به آدم عليه السلام نزديكتر بوده اند بهترين دليل بر برترى آنان بر همه جهانيان و نيز بر عصمت آنان از هر لغزشى - هر چند مكروه - است .
زيرا آدم با ارتكاب مكروه نافرمانى كرد ، بنابر اين توسل به آنان در توبه از آنچه مرتكب شده درست نيست مگر از آن رو كه آنها مرتكب هيچ معصيتى حتى مكروه هم نشدند ، پس ناگزير خلافت پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم منحصر به آل او مى شود زيرا بر انبيا هم برترى دارند . . . [1] و نيز گويد ( ص 139 ) : . . . زيرا اتحاد نور آنها ( على با پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم ) بهترين دليل بر امتياز على عليه السلام است به برترى داشتن حتى بر انبيا عليهم السلام ، و كسى كه چنين پايه اى دارد امامت در او تعين مى يابد ، به ويژه آن كه در برخى اخبار نورانيت آنها وارد است كه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم تصريح كرده و فرموده است : ( پس مرا پيامبر وعلى را وصى بيرون آورد ) . و در برخى : ( پس نبوت در من و امامت در على مستقر گرديد ) .
و گويد ( ص 302 ) : على عليه السلام ساقى حوض پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است كه مردم [ ناباب ] را از آن دور مى سازد ، و ظاهر اين مطلب مقتضى امتياز و برترى او بر همه مردم است .
و گويد ( ص 402 ) : وعلى عليه السلام حسنه اى از حسنات پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است ، بنابر اين هيچ كس افضل از سيد اوصيا جز سيد انبيا نيست . خداوند بر شرفشان بيفزايد و بر آنها و آل پاكشان درود فرستد .
و گويد ( ص 240 ) : اگر پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فضل واقعى على عليه السلام را ذكر مى كرد و اين كه خداوند او را بر امور خارق العاده قادر ساخته است - زيرا حضرتش بارزترين مصداق اين حديث قدسى است كه : ( بنده من ، مرا فرمان بر تا مثل من شوى ، تا همين كه به چيزى بگويى ، باش ، بشود ) - و يا فضائل او را كه به آنها بر انبيا و

[1] - دلائل الصدق 2 / 88 .

397