دويد و در رحبه به او رسيد و گفت : به خدا سوگند ، من امروز از اين كارى كه تو با اين مرد كردى شادمان شدم ، به منزل من بيا تا چيزى به تو بدهم و لباس مناسب به تو بپوشم . چون زن داخل شد عمرو كنيزان خود را دستور داد او را وارسى كنند و لباسهايش را بيرون كنند تا درستى سخن آن حضرت را درباره او بنگرد . آن زن گريست و از او خواست كه او را وارسى نكند و گفت : به خدا سوگند ، من همان گونه ام كه او گفت ، من دو جنسه ام ، هم عورت زنان دارم و هم بيضه اى مانند بيضه مردان و هرگز خون [ حيض ] نديده ام . عمرو از او دست كشيد و از خانه بيرونش كرد ، سپس به نزد على عليه السلام آمد و ماجرا را بازگو كرد .
حضرت فرمود : خليلم رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مرا از همه مردان و زنانى كه بر من سركشى مى كنند تا روز قيامت ، خبر داده است . [1] و نيز گويد : صاحب كتاب ( استيعاب ) ابوعمر محمد بن عبد البر ، از گروهى از راويان و محدثان روايت كرده كه گفته اند : احدى از صحابه پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم سلونى نگفت جز على بن ابى طالب عليه السلام . و شيخ ما ابو جعفر اسكافى در كتاب ( نقض العثمانية ) از على بن جعد از ابن شبرمه روايت كرده كه گفت : احدى از مردم را نرسد كه بر منبر سلونى گويد جز على بن ابى طالب عليه السلام . [2] علامه خوئى پس از نقل اين سخن در شرح خود بر ( نهج البلاغة ) ( 7 / 74 ) گويد : زيرا انواع پرسشها قابل ضبط و حساب نيست ، و انواع خواسته ها در شمار و بررسى در نمى آيد ، زيرا برخى به امور معقول و برخى به امور منقول ، برخى به عالم شهود و برخى به عالم غيب ، و برخى به امور گذشته و برخى به امور حال و برخى به امور آينده مربوط است ، از اين رو پاسخ از همه آنها امكان پذير نيست

[1] - براى اطلاع بيشتر ر . ك : شرح نهج البلاغه ، خطبه 37 : فقمت بالأمر حين فشلوا . . .
[2] - شرح نهج البلاغه 2 / 286 .

380